Τα ορια της αντοχης

Δημιουργός: Aris4, χωρις το 4

Eλενη...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τις νυχτες μου τις αυπνες
μεταμορφωνεσαι.
Μια θαλασσα ανταριασμενη γινεσαι ,
κι ενας λυγμος
πισω απο πορτα αμπαρωμενη .
Στο χρωμα καθε φυλλου που πεθαινει
σε βλεπω ,
και στου μπουκαλιου τη σταθμη
που ολο πεφτει .
Οταν σαν ριγος
την απουσια σου στο σωμα μου νιωθω
ενα υγρο , ζεστο βελουδο γινεσαι ,
κι εγω , παιδι ξεπαγιασμενο
σε ψαχνω
μεσα σου να βυθιστω , να ζεσταθω,
εκει να μεινω
αιωνια .

Καλωσορισες κι αποψε υμνε μου
καθε βραδυ σε απαγγελλω
για μας τραγουδω
του μικρου ερωτα μας τους αυτοχειρες .

Οχι , μην κλαις , δεν θα το ξαναπω
κοιμησου εσυ
ασε με μενα στο ταξιδι μου .

Οχι , οχι ταξιδι ,
αν ηταν
σε καποιο σταθμο θα περιμενες εσυ .
Μια περιπλανηση στο σκοταδι ειναι .
Τα ορια της αντοχης μου ψαχνω ,
στις νυχτες μου τις αυπνες .......

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-09-2008