Κάποια Ελένη

Δημιουργός: poetryf

σε μια Τροία σκοτεινή...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αερικό που το παιδεύει η νηνεμία
ζωή που λείπει της το «ζήτα» κάποιας ζεύξης ,
«τη μοναξιά πρέπει σα δρόμο να την τρέξεις»
Έτσι μιλώ στον εαυτό μου , με μανία.

Απόν το όνειρο, κεντράρει ξένους στόχους
Κι ας είχα βέλη να του ρίξω από καιρό,
Τον Ύπνο επάνω μου σεντόνι τον φορώ
λες κι είμαι φάντασμα τρομάζω χίλιους λόχους!

Κανείς δεν έμεινε το χέρι να μου πάρει
Μήτε χατήρια να μου κάνει δυο στιγμές...
Μόνη κι απόψε τριγυρνώ στις ερημιές
Κι έχω για άτί μου το πάλλευκο φεγγάρι.

Πού να με πάει η βόλτά μου η αποψινή
Ποιος γαλαξίας μες στα σπλάχνα του με παίρνει;
Με μαγνητίζει και με σπρώχνει σαν Ελένη
Σε κάποια Τροία που’ναι ακόμα σκοτεινή.

Κι όταν ξυπνώ και πάλι γύρω μου κοιτάζω
Λείπει η ζωή, το οξυγόνο κι ο αέρας...
Ανακαλύπτω μες στο σκάψιμο μιας σφαίρας
Να’μαι νεκρή από’ναν Πάρη που τον σφάζω...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-09-2008