Η αμαρτία σου είμαι

Δημιουργός: MARGARITA

Στιχοπούλια βρέχει εδώ....

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I]Ναι! Σε συγχώρησα. Όχι! Δεν ξέχασα το δώρο που μου έδωσες.
Θα ήταν σαν να με απαρνιόμουνα. Σαράκι είναι αυτός ο έρωτας
θα έλεγε η νόνα μου. Σβήσε τον. Χα! Κανένας έρωτας δεν είναι σαράκι.
Νάμα ζωής είναι για όσο αναβλύζει. Λοιπόν εσύ πήρες την ψυχή μου
που στο απυρόβλητο πίστευες πως ήταν και την έβαλες στην φορμόλη.
Έτσι διατηρώ ότι μου ανήκει είπες. Από την σήψη.
Εγώ πήρα τον έρωτα σου και τον έβαλα κάτω από το μαξιλάρι μου
να μου κρατάει συντροφιά τις σκοτεινές νυχτιές μου. Κι ας πονάει.
Περνούν τα χρόνια και τα σημάδια αντί να απαλύνουν γίνονται πιο έντονα
να μου θυμίζουν το άδολο. Σκλάβα αρχόντισσα η αγάπη αυτή.
Με την συναίνεση μου. Δεν ζητούσε τα πρωτεία. Ούτε αποκλειστικότητα.
Ένα χαμόγελο ζητούσε και της φωνής σου το χάδι. Να έχει κάτι από σένα.
Νομίζεις πως με στοίχειωσες; Όχι αγαπημένε μου, η αμαρτία σου είμαι!
Να σου θυμίζω πως οι αληθινές αγάπες δεν περνούν στην λήθη!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-09-2008