Αναρωτιέμαι

Δημιουργός: χρήστος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η Νιόβη επροκάλεσε θάνατο των παιδιών της
Κόρες ωραιοπλέξουδες έξι και έξι νέους
Πισώπλατα ετοξεύσαν δίχως ίχνος ελέους
η ʼρτεμις και ο Απόλλωνας. «επιταγή ήταν χρέους»
είπαν, γιατί εσύγκρινε με θεά τον εαυτό της

Ο Ακταίων της Αντινόης γιος, στα πάτρια εδάφη,
- ο παθιασμένος κυνηγός, που αντίκρισε γυμνή
την ʼρτεμη- , επρόκειτο φριχτό τέλος να βρεί
κι από πενήντα αιμοσταγή να κατασπαραχτεί
σκυλιά, αφού πρώτα έγινε ένα κερασφόρο ελάφι.

Μα εγώ τι σφάλμα έκανα, και ποιάν υπεροψία
Επέδειξα, και πότε; Και προς ποιόν;
Κι αυτοκατασπαράζομαι. Στο έλεος ποιών παθών
Βρίσκομαι; και ποιο τίμημα πληρώνω εγώ λαθών ;
Αναρωτιέμαι, μα κανείς δεν δίνει σημασία.

Και δεν υπάρχει και Θεός να με μεταμορφώσει
σε άνθος αρωματικού και κάτασπρου Υακίνθου
κι έτσι θνητός – θνητός εγώ με πίκρα του αψίνθου
στα χείλη μένω. σε οδούς δύστροπου λαβυρίνθου
Να τριγυρνώ, χωρίς κανείς νήμα ένα να μου δώσει…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-02-2005