Βραχνάς τα πανωσέντονα

Δημιουργός: ivikos

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Βραχνάς τα πανωσέντονα με απόχρωση ονείρου
και το φιλί σου πύρινο σαν λαίλαπα φωτιάς,
μα συ κατοχυρώθηκες στ’ ανένταχτα του απείρου
ν’ αναλωθείς σε μια σκιά θεόρατης ιτιάς

Φραγμένο το ανηφόρι σου για νύχτες που απομένουν
που ανάψαν χίλια σ’ αγαπώ, να κάψουν λυτρωμούς,
όσοι δεν πήγαν σε ουρανούς μες στις χαράδρες μένουν
να εξευμενίσουνε Θεούς σε απάνθρωπους βωμούς

Κι εσύ μιας μοίρας το χτικιό, που τ’ όνειρό της ράβει
να ντύσει μες στο αγιάζι της αρχαίο ναυαγό,
σαν Αργοναύτης που έψαχνε ουράνιο καράβι
μα χάθηκε, κι αργότερα έχασε την Αργώ

Ροβόλαγες ψελλίζοντας μια φούγκα απ’ τα ωδεία
που απλώνονταν στις σκέψεις μας σαν Ζέφυρου πνοή
Τιτάνες κατασκεύαζες γι’ αντίπαλους του Δία
κι απ’ τις πληγές εγκλώβιζες πανάρχαια βοή

Πήρανε μ’ επανάσταση τα ουράνια επί τέλους
με το φεγγάρι ολόγιομο έτοιμο να εκραγεί
το σύνθημά τους δίνανε να’ρθεί η αρχή του τέλους
άρυθμες νύχτες σκοτεινές, και με ρυθμό η γη

Μα ενώ με σκόρπιζε η νυχτιά , μου ‘λεγες να μη φύγω
να επουλωθούνε οι πληγές που μέναν ανοιχτές,
δεν σ’ άκουσα και χάθηκα, μα λείπει ακόμα λίγο,
απ’ την ρωγμή του αύριο, η γραντζουνιά του χτες

Βραχνάς τα πανωσέντονα στους ύπνους της αβύσσου
κι ενώ μιλούσαν οι βαλτοί, γι’ απέθαντη σοδειά,
χτυπήσαμε ν’ ανοίξουνε πύλες του Παραδείσου,
κι ακούστηκε απ’ την Κόλαση: «καλώς τα, τα παιδιά»

18.09.08

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-09-2008