Οι Θύμησες σε Πυρπολούν

Δημιουργός: aprobleptos, Γιώργος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[B]Εδώ και μέρες
σε απύθμενο βάθος
της ζωής μου το σκάφος
στο ακρογιάλι της καρδιάς σου.

Ανέτειλε!
Φωσφορίζει η σιωπή σου,
Μη μιλάς!
Μείνε εκεί!
Μέσα στο δικό της το φως,
ψάξε και μέτρα!
Να σκεφτείς ,να παλέψεις
Αν μπορείς ν' αντιστρέψεις
την καταιγίδα των άστρων
που σε στέλνει σε μένα!

Η σιωπή σου
αμηχανίας εικόνα!
Τετράγωνο παράθυρο
στην θλίψη των ματιών μου
Ο ορίζοντας της
θολώνει το νου
στρεβλώνει τον χρόνο
ποτίζει πίκρα & πόνο.

Ματωμένη σελήνη!
Μόνο εσύ μπορείς
στο μυαλό της να μπεις.
Πως σκέπτεται εκείνη
γιατί σημάδια ζωής
σε μένα δεν δίνει.

Την αυγή;
μπορεί να σμίξουμε,
σε μια ανοιχτή στροφή
του αντίστροφου δρόμου .

Να κάψεις
Το σπίτι της αγάπης
Δεν το μπορείς
σε πυρπολούν οι θύμισες
για όσα μαζι μου ρίγησες!
Το μέλι μου,που τρύγησες!

Κρυμμένος
κάτω από την γλώσσα σου
διαβάζω τον χάρτη της σιωπής σου
το δέντρο της φυλλοροεί,
στον άνεμο,
που φέρνει τα σημάδια μου εκεί.

Εξόριστος
στην ξενιτιά της σιωπής σου
δαγκώνω
τα φωνήεντα των λέξεων
Χάνω τα σημάδια,
που άνθιζε η μορφή σου.
Που είσαι ;
φτάνει πια!
Ρίξε τον άσο της καρδιάς
& πάρε τον δικό μου!

**** Γιώργος ****[/B]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-09-2008