Τόσες χιλιάδες μέρες Δημιουργός: AthenaLeonti, Νανά Λεοντή 19/02/03 Για την Πάττυ (Που είναι πλέον και κουμπάρα μου) και που παρ' όλο που πέρασαν 6 χρόνια από τότε που έγραψα το εν λόγω κείμενο, το περιεχόμενό του παραμένει αληθινό Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Χιόνια στην πόλη. Φυσούσε παγωμένος ο αέρας και οι νιφάδες σκεπάζαν τα μαλλιά σου. Εσύ που τόσα χρόνια θεούς και δαίμονες έψαχνες... Τόσα χρόνια... Τόσες χιλιάδες μέρες.
Τις δικές μου μέρες μετρούσα θέλοντας να διώξω μακρυά τον πόνο απ' όσα με γδέρνανε. Να διώξω τον πόνο της ύπαρξης μου καθώς θα ήξερα πως ο θάνατος κοντοζυγώνει για να με λυτρώσει.
Κι ήρθες εσύ... Όπως πάντα εσύ... Γι' άλλη μια φορά να με τραβήξεις σαν μαγνήτης πάνω σου διακόπτωντας την πτώση μου.
Τόσα χρόνια, τόσες χιλιάδες μέρες... Κάθε φορά που με καλούσε το σκοτάδι στεκόσουνα βράχος ακλόνητος. Εμπόδιο μου στο δρόμο για την άβυσσο. Κλείδωνες τις πόρτες κι ύστερα... Ύστερα πέταγες μακρυά το κλειδί , μες τα ηφαίστεια που εκρύγνηνταν τριγύρω μας. Κι η κάθαρση της δικής σου λάβας ήταν ένα σκληρό ναρκωτικό που αντί για θάνατο, ζωή προκαλούσε. Κι έτσι εθίστηκα.
Από το έρεβος με φωνάζουν ο Τάσος.. Ο Αλέξανδρος... Η Άννα.... Γι' άλλη μια φορά ξεκινάω να παω κοντά τους κι εσύ..... εσύ είσαι πάντα εκεί... Εμφανίζεσαι μπροστά μου και με ταρακουνάς. Με βγάζεις απ' την ύπνωση. Με κάνεις να καταλάβω πως πλέον υπάρχει μόνο η ηχώ από τις όμορφες στιγμές που έζησα. Πως εκεί κάτω περιμένουν μασκοφορεμένα πλάσματα με δόντια κοφτερά και γαμψα νύχια που θα ξεσκίσουν τις σάρκες μου για να τις κάνουν φρικαλέο χαρτοπόλεμο για το πάρτυ τους.
Κι έτσι με σώζεις... Κάθε φορά με σώζεις.Σαν τη σανίδα που αρπάζεται ο ναυαγός. Πάντα μα πάντα... Τόσα χρόνια... Τόσες χιλιάδες μέρες.. Χίλιες εκατόν εξήντα σ' αυτή τη ζωή μα τόσα εκατομμύρια σε κάποια άλλη... Τόσα χρόνια... Τόσες χιλιάδες μέρες η σανίδα μου... Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-09-2008 |