20/09/2008

Δημιουργός: Γιοβάνα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Λέν πως κάποιες στιγμές μένουν αναλλοίωτες στο χρονο
κι είναι οι στιγμές αυτές που τον τυλίγουν σαν παγίδα
μιλούν για αγάπες που ανθίζουν απο τούτες τις στιγμές και μόνο
για σπίθες,φλόγες και φωτιές,πόθος καυτός-ψυχής σφραγίδα..

μικρό κορίτσι,φεγγάρια γέλια,κρινένια χέρια
κρατούν της μάνας τον αυχένα,βουλιμικά σφιχτά
μάτια που αθώα υψώνονται και με λαχτάρα κοιτούν τ'αστέρια
ευχή γλυκιά στο αυτι..-"να λάμπουν της ζωής σου οι στιγμές μωρό μου..σαν αυτα"

κι ηρθαν καιροί και χρόνοι και το κορίτσι γυναίκα έγινε
κι αρμενίζοντας σε πέλαγα βαθιά,τρυκιμμισμένα
μ'αγωνία αναρωτιόταν..-"ο ξάστερος ουρανός τι ν'απέγινε?
..που ειναι οι στιγμές μάνα που μου'ταζες?γιατί ειναι όλα σκοτεινιασμένα?"

κι ήρθες κάπου εκει,στης γκρίζας περιπλάνησης τα μέρη
Θεός της θάλασσας που δάμασες και στη στεριά μ'εβγαλες
φυσηξες με μανία κι έδιωξες τη συννεφιά-τρελό αγέρι
κι είναι οι στιγμές πανάκριβες που στην καρδιά μου έβαλες..

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-09-2008