Πραξικοπηματικα

Δημιουργός: anthier, Aνθή

Τα αισθήματα μου ήταν ανάμεικτα.Ήταν σαν να βλέπεις την πεθερά σου να πέφτει στο γκρεμό με το αμάξι σου.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σαν δουλικο σου υποτασσομαι σε σενα.
Απο τα 'οχι' μου δεν ακουσες κανενα.
Σε υπηρετησα με πιστη στωικα.
Εριχνα σταλες στα ονειρα σου τα καμενα,
εβαλα ραγες στα ανεξελεγκτα σου τρενα,
στα λαθη σου ειχα συνεργεια σωστικα.
...................................................................................
Χωρις να φευγω - ουτε σφαλματα να κρινω,
δωρα ευχαριστησης στα ποδια σου αφηνω.
Σ' ειχα εξυμνησει με λατρειες και τιμη.
Εχω, η, δεν εχω - οτι θελεις σου το δινω,
μονο να αντικρυζα το βλεμμα σου εκεινο,
που οποτε αμφεβαλλα με τροπο με ηρεμει.
.......................................................................................
Κι ας στην πλειονοτητα, μου εισαι αγγαρεια
κι ας εχεις βαψει με αιμα αυτη την ιστορια,
εισαι φιγουρα στη ζωη μου ηγετικη.
Κι εβαζες παντα στις χαρες μου διορεια,
καταπατωντας του μυαλου την ενορια.
Μα με κερδιζεις σαν περιπτωση ειδικη.
.......................................................................................
Σαν πραξικοπημα εισεβαλες στη γη μου
κι εβγαλες αγγελμα: 'Αυτη ειναι δικη μου'.
Κι εγω συμφωνησα στη δηλωση σου αυτη.
Παλι ανετρεψες τα σχεδια για φυγη μου,
αφου εισαι η μονη για να χαιρομαι πηγη μου
κι ας μην αφηνεις την ψυχη να αναπαυτει.
.......................................................................................
Κι ετσι σ' αυτην την πολιορκεια σου λουφαρω,
μες στους πολεμους σε ποθω και σε εξιταρω,
πολεμοφοδια ομως λειπουν να σωθω.
Μονο καπνους απο τα λαθη σου φουμαρω
και μες στις θαλασσες σου μνημες θα σαλπαρω.
Μα ουτε σπηλαιο στη ζωη σου να χωθω!
...........................................................................................

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-09-2008