Το Παραπονο Τησ Θυγατερασ

Δημιουργός: solminoraki, annabella

Αυτή η ιστορία με συγκλόνισε ιδιαιτερα...αμαρτίες γονέων..παιδεύουσι τέκνα. Καλημέρα.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΤΗΣ ΘΥΓΑΤΕΡΑΣ

--Δέν είν΄τα χρόνια, μαμά
χελιδόνια, πουλιά,
να γυρνάνε την Άνοιξη, πίσω!
--Δέν είν΄έτσι η ζωή,
μιά σπηλιά σκοτεινή,
που μυρίζει υγρασία και μίσος!

--Σαν να ήμουν σκυλί,
με χτυπούσες, γιατί,
σάν κορίτσι, δε μού΄πεφτε λέξη!
--Σύ,..πού ξέρεις γιατί,
στη δική μου ΄΄αυλή΄΄,
δέ θεώρησες ούτε μιά σκέψη!

--Δέν είν΄τα χρόνια, μαμά,
πού περνούν βιαστικά
καί με βάζουν σε ώριμο ήθος!
--Αν μιά λέξη απλή,
είχες μές τη καρδιά,
αλλιώς θά ΄ταν τα χρόνια μας,...ίσως!

--Δέ μου φτάνει να λές...
΄΄έλα τώρα, τί θές;
γιά όσα γνώριζα, έτσι να κάνω΄΄!
--Ούτε όταν μου λές,
για Θεό , μ΄εντολές,
΄΄..σύ μεγάλωσες με τον ΄΄αποπάνω΄΄΄..!΄΄

--Πίκρες, πόνοι, καημοί,
μού΄χει φέρει η ζωή
και σύ κοίταγες πώς να την..΄κάνεις΄.
--΄΄Έχω ΄κέρβερο΄΄΄, λές,
...χρόονια τώρα οι ψευτιές,
μα και δίχως αυτόν θα πεθάνεις!

--Σου το λέω πικρά,
γιατί είμαι, Μαμά,
και στ΄αυτιά μου βουίζουν, εικόνες!
--΄΄Μάνα, αν γίνεις και σύ,
τότε πιά, θυγατρί,
θά γευτείς τις κουβέντες μου, όλες΄΄!

--Τα χρόνια φύγαν, μαμά,
τώρα ξέρω καλά,
η αγάπη, δεν έχει σειρά!
--Μιά ζεστή αγκαλιά,
δυό λογάκια γλυκά,
θά΄χω πάντα για σέ στην καρδιά!

--Γιατί ξέρω, μαμά,
ν΄αγαπώ με καρδιά,
και σου στέλνω μ΄αυτήνε...φιλιά!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-09-2008