ανθρωποι επαιτες

Δημιουργός: armenisths, kyriakos tzelepidis

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Είπα μια μέρα σ' ενα δρόμο να καθήσω
λερός κι αξύριστος πραγματικός αλήτης
τα χέρια άπλωσα στο κόσμο να ζητήσω
δυό τρία ψύχουλα που θέλει ενας σπουργίτης
.................................................................................
Μα δεν με πόνεσε του κόσμου η κακία
ούτε η ζήλια, ούτε ο φθόνος κι η μιζέρια
ελεγα ανθρωποι ειναι .. δεν ειν' άγιοι δε πειράζει
χαμογελούσα και τους άπλωνα τα χέρια..

Μα δεν με πόνεσε του κόσμου η δειλία
ούτε η αγάπη που δεν έιχαν στη καρδιά τους
έλεγα ας είναι ,ολοι ζούν το γολγοθά τους
και ο καθ' ένας ζει και κάποια τραγωδία

Ομως.... με πόνεσε που όλοι ήταν ζητιάνοι
μεσ' τα βαριά και τα πολύχρωμα παλτό τους
ήταν επαίτες της ζωής μικροί μεγάλοι
καΙ κάτι γύρευαν απο το διπλανό τους....

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-09-2008