Πεiτε του

Δημιουργός: anthier, Aνθή

Αφού η φαντασία μου είναι γεμάτη με πολυπλοκότητα, από την ζωή θέλω απλότητα και “μικρές” χάρες»

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πείτε του, γέμισε η ζωή μου από τραύματα.
Πείτε του πως, δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα,
ότι είμαι άνθρωπος - πως έχω και ψυχή.
Πείτε του έριξε, ελπίδες μου για θαύματα,
πως καταπάτησε, του νου μου όλα τα άβατα,
κι όσο επιστρέφει ο εαυτός μου, ατυχεί.
.....................................................................................................
Πείτε του, φθάρηκε το εγώ κι η περηφάνεια μου,
να με αφήσει, στην ανέραστη ορφάνια μου.
Ότι θα αντέξω - να επιζήσω μοναχή.
Πως με εγκατέλειψε, στην άμοιρη αφάνεια μου.
Πείτε του ότι, συνεπράττει στην παράνοια μου.
Πως με αποποίησε, από κάθε μου αρχή.
.......................................................................................................
Πείτε του με έπαιξε, σε έναν αγώνα άνισο.
Ότι με βάζει - και με διώχνει, απ' τον παράδεισο,
σε μία κόλαση, είμαι 'στάχτη' των πυρων.
Πείτε του ρίχνει, κάθε αίσθημα στην άβυσσο,
ότι υποβίβασε έναν έρωτα, σε άχρηστο.
Πως με δικάζει 'και κλεισμένων των θυρών'.
..........................................................................................................
Πείτε του, τέλειωσα, κουράστηκα και πάλεψα.
Πείτε του ότι, όσο μπόρεσα τον λάτρεψα!
Κι ότι υποχώρησα, θλιμμένη τελικά.
Πείτε του ότι, αυτό το τέλος δεν το μάντεψα.
Στόχος μου, ήτανε Αυτός - και ας τον μπέρδεψα.
Ότι, μαζί του ήθελα να 'μαι, ειδικά.
..........................................................................................................
[B][I]Πείτε του τώρα, να κουνήσει το μαντήλι.
Δεν ξέρω αν θέλω καν, να μείνουμε εμείς φίλοι!
Τέτοια στιγμή, δεν ξέρω κάν, τι να σκεφτώ...
Πείτε του, η γεύση απ'τη μνήμη του ποικίλει,
το τελευταίο του φιλί, νιώθω στα χείλη,..
Μα, το διαγράφω μήπως πάλι μπερδευτώ.
...........................................................................................................

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-09-2008