ατιτλο

Δημιουργός: AthenaLeonti, Νανά Λεοντή

Επίσης παλιό. 18/3/03. Κάποιο από τα τελευταία που έγραψα στην dark περίοδο της ζωής μου. Δυστυχώς μαζί με τη μαυρίλα (αλάργα στα όρη στ' άγρια βουνά καταραμμένη!!!) έφυγε και η έμπνευση. Όχι από τα καλύτερα μου ποιήματα.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

- Λίγος ο χρόνος και τόσες οι λευκές σελίδες να γεμίσω
Και για ποιο πράγμα άραγε τώρα να μιλήσω;
- Μίλα για αγάπη κι έρωτα.
- Μα μίλησα.
- Μίλα για τη φιλία
- Μα μίλησα.
- Τότε τι να πεις; Τι να μιλήσεις;
- Ας μιλήσω για μένα. Ας μιλήσω για σένα.
- Σαν τι να πούμε; Πως ζητάς να με φιλήσεις;
- Ας πούμε γι' αυτό κι ας πούμε και για μένα.
- Μα λέμε για σένα. Τι άλλο να πούμε;
- Αγάπη ζητάω. Μπορείς να μου φέρεις;
- Θα δούμε στο μέλλον μικρούλα. Θα δούμε.
- Μα αφού το βλέπω και για σενα το ξέρεις.
- Είσαι ένας άνθρωπος με τόσα ταλέντα.
Καλο φιλαράκι, και τόσο γλυκιά.
- Γιατι μου αλλάζεις συνεχως την κουβέντα;
Θέλω να φύγω, τα βαρέθηκα αυτά.
- Και που θα πας μικρό κορίτσι μονάχο;
Ο κόσμος είναι άγριος θα μπλέξεις βαθιά.
- Μόνη ποτέ, παρέα εσένα θα 'χω.
Για φίλο και για συντροφιά.
-Κουκλα μου εγω πρέπει εδώ πέρα να μένω...
-Μια ζωή ήμουν αυτή... Πάντα να περιμένω...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-09-2008