Αιτία είναι εκείνη

Δημιουργός: prevenios, Γιάννης Δ. Πρεβενιός

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μ’ έχει ζηλέψει το βουνό και τόπε στο λαγκάδι,
πως παίρνω την αγάπη της και το γλυκό της χάδι.

Εζήλεψε κι η θάλασσα και τόπε εις τον βράχο,
“Θα ησυχάσω μονομιάς την τύχη του αν θάχω.”

Κι ο βράχος αποκρίθηκε “Αυτόνε αγαπάει,
το κύμα απ’ τη λύσσα σου εμένα ας χτυπάει.”

Εζήλεψε ο άνεμος κι αρχίζει να φυσάει,
στο δέντρο πάνω ξέσπασε και τα κλαριά του σπάει.

“Για σένα η κατάσταση είναι χλωμή και γκρίζα,
και ας φυσήξεις δυνατά και βγω από τη ρίζα.”

Κι αυτός το εξερίζωσε μ’ αυτό δεν σταματάει,
“Ότι κι αν κάνεις άνεμε αυτόνε αγαπάει.”

Κι ο άνεμος στον ουρανό έτρεξε για βοήθεια,
“Παρακαλώ σε ουρανέ για πες μου την αλήθεια.

Τόσο πολύ τον αγάπα; τόσο πολύ τoν θέλει;"
κι ουρανός απάντησε “Εσένα τι σε μέλλει;”

Του είπε την αγάπη αυτή να πάψει να ζηλεύει,
και τιμωρία του ‘βαλε την μέρα να θεριεύει.

Για να δροσίζει όλη την γη απ’ τον καυτό τον ήλιο,
μα όταν η νύχτα έρχεται να μην κουνιέται φύλο.

Γι αυτό όλοι να ξέρετε αιτία είναι εκείνη,
που το μελτέμι τις βραδιές θρόισμα έχει γίνει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-09-2008