Σκέψεις 2

Δημιουργός: utterly sweet, Μαρίτσα{αλά Διαμαντή}

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[B][align=center][font=Comic Sans MS]Γεμίζουν οι κουφάλες των δέντρων μας
από τα χρόνια που δεν ξέρουν τι να γίνουν
τα λεγόμενα ΑΜΗΧΑΝΑ χρόνια.
Τρένα,διαβάτες στις γραμμές,αναβάτες του αύριο
μόλις έλιωσαν ένα περιστέρι
με το μήνυμα 'η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία'.
Που πάμε;
Αύριο θα είμαστε πάλι μπροστά από ένα ψυγείο
γι' άλλους άδειο,γι' άλλους γεμάτο
όμως το ΙΔΙΟ ψυγείο,ο ίδιος κόσμος..
Θα καταβροχθίζουμε σαν τιμωρία γι'αυτό που είμαστε
ή μάλλον γι'αυτό που ΔΕΝ είμαστε και γι'αυτά που χάνουμε
Καταβροχθίζουμε γιατί μας λείπει ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής μας
ένα νόημα..μονάχα ένα νόημα κι ένας λόγος.
Αδειάζω,όσο με βλέπω και με ξαναβλέπω.. αδειάζω
δεν ξέρω γιατί και πώς,ούτε ως πότε
αυτό που ξέρω είναι πως πατώνω όλο και περισσότερο
χάνω τα ουράνια μιας παιδικής χαράς για κάτι απλό
όπως να κάνω κούνια λίγο πιο ψηλά τα όνειρά μου
ή να κλαίω μέχρι να'ρθουν να με πάρουν αγκαλιά [/align][/B]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-09-2008