Ο Ταξιδευτής

Δημιουργός: Ανατολικός, Άρης

Αφορμή ένα τραγούδι του Cris de Burgh , The Traveler

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Εχθές το βράδυ , μεσάνυχτα , αργά
Την ώρα που κοιμίζονται τα φώτα
Την ώρα που λουφάζουν τα πουλιά
Πέρασ’ ο ταξιδευτής απ’ το χωριό μου

Την πόρτα χτύπησε στο καπηλειό μου
Ένα μπουκάλι κόκκινο εζήτησε κρασί
Και δυο κάρβουνα φωτιά να ζεσταθεί
Από τον δρόμο τον μακρύ να ξαποστάσει

Των χρόνων που περάσανε το μέτρημα έχω χάσει
Που το δικό μου άλογο στην πόρτα είχα σελώσει
Μα η Αγάπη μου , που το φευγιό μου είχε νιώσει ,
Μ’ έδεσε στο χωριό με δυο κόκκινα φιλιά

Για την χαρά που μ’ έδινε η Αγκαλιά
Το ταξίδι μου ποτέ δεν κίνησα να κάνω
Τώρα στου ταξιδευτή το άλογο επάνω
Βλέπω τον πειρασμό να με καλεί

Καρτερικά με κατηχεί και μου μιλεί
Μέσ’ απ’ τα πολύξερα του ξένου μάτια
Πλούτη και γνώσεις κι απερίγραπτα παλάτια
Μου τάζει μαζί του αν κινήσω

Μα ξέρει καλά πως εγώ δεν θα λυγίσω
Πριν από χρόνια είχα τον δρόμο μου διαλέξει
Θα με τυραννά ως που το πρωί να φέξει
Κι ο ξένος μόνος του να φύγει μακρυά

Και θα μείνει απορημένος να κοιτά
Το δάκρυ ο γιος μου στον δύστυχο πατέρα
Που λαχτάρησε μέρη απ’ το χωριό του πέρα
Μα πίσω έμεινε σαν δένδρο ριζωμένο

Αχ , ίσως το βλέμμα αυτό το λυπημένο
Μια μέρα από τα μάτια μου θα φύγει
Κινώντας για το πρώτο μου και ύστατο ταξίδι
Στο πλάι του Ταξιδευτή που δρέπανο κρατά

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-09-2008