Προμηθέας

Δημιουργός: Γιαννόπουλος Χρίστος, Γιαννόπουλος Χρίστος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κι οι φλέβες μου αλυσίδες
αγκάθινα σχοινιά δεμένα γύρω από το βράχο
κι οι σκέψεις μου αϊτοί
που κάθε νύχτα τις σάρκες μου ξεσκίζουν
και το πρωί, κάθε πρωί η ανελέητη κατάρα της Αθανασίας
μου επουλώνει τις πληγές εις του αιώνες των αιώνων.

Πατέρας και παιδί σου, εξουσία, εγώ
κρατώ καλά κρυμμένο στις κόγχες του μυαλού μου
κάτω από τα σωριασμένα μάρμαρα της μνήμης
το Λόγο που θα σε γκρεμίσει κάτω στη λάσπη που σ' ανάθρεψε.

Ωχού καιρέ της φτώχειας της σαπίλας
καιρέ του κάλπικου και του φτηνού
αυτού που φεύγει και που χάνεται
χωρίς ν' αφήνει πίσω του σημάδια
Σήκωσε το καμπουριασμένο σου το βλέμμα
να με θαυμάσεις ψηλά στον καρφωμένο βράχο
ωραίο και τρομαχτικό κι υπέροχο
να σπαρταρώ τους λόγκους και τους κάμπους
και τις ανήλιαγες, της Ήττας, πολιτείες
με υπερήφανους λυγμούς και προφητείες.

Να σβήσεις δεν μπορείς γιατί δεν άναψες
δεν ήσουν φως από την φλόγα που σου χάρισα
Σκιά και κάρβουνο απ' τους σβησμένους μου πυρσούς
που τσαλαπάτησες από βλακεία και νωθρότητα

Ω εσύ χαμένε βασιλίσκο της ανίας
Εγώ είμαι ο Προμηθέας κι έχουν γίνει
ένα το σώμα μου κι ο βράχος κι η ψυχή μου
κι αν προσπαθείς να ξεριζώσεις την ψυχή μου
θα ξεριζώσεις και το σώμα και το βράχο
και τα σπλάγχνα τούτης της γης που πάνω της ξεδιάντροπα
σκάρωσες το χαμένο σου βασίλειο.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-02-2005