Ο καιρός μου άστατος

Δημιουργός: anthier, Aνθή

ΚΑΘΕ ΠΟΘΟΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ,ΕΙΝΑΙ Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΕΧΘΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ... ( ...να σου θυμισω... είχε παλιόκαιρο την μέρα που σε γνώρισα - πως θές εσύ για καλοκαίρια να μίλαμε...; )

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Είναι φορές που σε θυμάμαι κι απορώ,
αν είχα δεί κάτι σε σένα που να αξίζει...
Γιατί η ζωή σε συμπαθεί -και με γυρίζει...
Και πάντα μέρος της ψυχής μου σου εκχωρώ.
...............................................................................................
Μα σαν θυμάμαι τις υπέροχες μας μέρες,
και τα χαμόγελα που σκόρπαγες δειλά,
απ΄τα υπόγεια με πας πάντα ψηλά...
Σκόρπας στην άπνια μου θύελλες κι αγέρες.
..................................................................................................
Όμως αυτός ο άστατος σου ο καιρός,
την ήδη ευάλωτη ψυχή μου καταστρέφει,
αφού στου έρωτα την κρύπτη μου σε τρέφει...
Μα στο όλο θέμα, είσαι ο μόνος τυχερός.
....................................................................................................
Δεν είσαι ήλιος - μα δεν είσαι και βροχή.
Δεν είσαι καν μια σκία να με σκεπάζει,
κι ας τις ερήμους μου σε λίμνες μεταλλάζει...
Είσαι μια πέμπτη - ιδιαίτερη εποχή.
......................................................................................................
Θα έπρεπε να άνηκες στα θαύματα του κόσμου,
αφού αλλάζεις το σκοτάδι και το φώς...
Κι είναι ιδιάιτερος ο τρόπος - και κρυφός...
Γίνεσαι ο ήρωας που θέλω ο μυθικός μου.
.......................................................................................................
Κι έχεις αυτή, την μαγική δεξιοτεχνεία,
να ρίχνεις μπλάνκο μες στις μνήμες των λαθών.
Κι αν απ' τους δυό μας είμαι εγώ μόνος παθών,
πάλι στη μπόρα σου θα πέσω με μανία!
........................................................................................................

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-10-2008