Η νόσος του Alois Alzheimer Δημιουργός: jenny Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Η ΝΟΣΟΣ ΤΟΥ ΑLOIS ALZHEIMER
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Την σκέφτομαι συχνά. Ανησυχώ μήπως…έρθει απρόσκλητη .Στρογγυλοκάθεται. Δεν φεύγει. Δεν θεραπεύεται. Σου σβήνει την μνήμη. Σε κάνει να χτενίζεσαι με την οδοντόβουρτσα. Να βάλεις το κατοικίδιο σου στο ψυγείο .Να βγεις με τις πιτζάμες στο δρόμο. Σε γελοιοποιεί. Χάνεσαι μέσα στις σκέψεις σου! Η εξασθένηση της μνήμης σου είναι σταδιακή και προοδευτική. Βυθίζεσαι μέσα στο σκοτάδι της απόγνωσης. Η λογική φεύγει ανεπίστρεπτη και χρειάζεσαι μόνιμα έναν φροντιστή. Όταν θα εξαντληθεί η υπομονή του θα είσαι στο έλεος της δικής σου άνοιας αδύναμη να επιβιώσεις..
Η νόσος του Αλτσχάιμερ είναι ο εφιάλτης πολλών ανθρώπων. Προοδευτική ασθένεια του εγκεφάλου. Σταδιακά σου καταστρέφει την μνήμη , τη δυνατότητά σου να μάθεις κάτι, να σκέφτεσαι λογικά και να κρίνεις. Σου ακρωτηριάζει την δυνατότητα επικοινωνίας και διεκπεραίωσης καθημερινών δραστηριοτήτων, όπως το μπάνιο και το φαγητό. Καθώς επιδεινώνεται μπορείς να παρουσιάσεις αλλαγές στην προσωπικότητα και την συμπεριφορά σου. Καταντάς αγχώδης, καχύποπτη και νευρική, έχεις αυταπάτες ή παραισθήσεις. Εν ολίγης δεν είσαι εσύ, μεταμορφώνεσαι σε κάποιο άλλο άτομο που δεν θυμάται, δεν σκέπτεται και δε αναγνωρίζει τους φίλους και τους συγγενείς του. Ξεχνάς πρόσφατα γεγονότα και δραστηριότητες, καθώς και τα ονόματα οικείων προσώπων και αντικειμένων. Καθηλώνεσαι στην εφηβική ηλικία και στα γεγονότα που την στιγμάτισαν. Έχεις δίπλα σου τον γιο σου, που έγινε 40 ετών ,και ζητάς να δεις τον μικρό των 5 ετών.Έχεις αυταπάτες ή παραισθήσεις. Όταν η νόσος φθάσει σε βαριά μορφή, είσαι απόλυτα εξαρτημένη από την φροντίδα άλλων και δεν καταλαβαίνεις που είσαι και τι θέλουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι γύρω σου. Φωνάζεις να δεις την μητέρα σου που έχει αποδημήσει προ πολλού στον παράδεισο και κλαις που την έχεις χάσει. Ξεκινάς να πάς στην κουζίνα και φτάνοντας εκεί σταματάς επειδή δεν θυμάσαι τι ήθελες εκεί. Δεν ξέρεις τι να κάνεις στο μπάνιο και όταν σε παίρνει τηλέφωνο ο γιός σου του το κλείνεις λέγοντας του ότι κάνει λάθος. Αποπροσανατολίζεσαι σχετικά με τον χρόνο και τον τόπο, με αποτέλεσμα να χάνεσαι στην ίδια σου τη γειτονιά.
Μειώνεται η κακή κρίση, με αποτέλεσμα να ντύνεσαι ακατάλληλα για τον καιρό ή να δίνεις μεγάλα χρηματικά ποσά χωρίς να χρειάζεται
Η νόσος Αλτσχάιμερ είναι άγνωστης αιτιολογίας και έχει τρία στάδια βαρύτητας: ελαφράς , μεσαίας και βαριάς. Στην Ευρώπη περίπου 7,21 εκ. άνθρωποι είχαν διαγνωσθεί με τη νόσο, ενώ ο αριθμός αυτός αναμένεται να υπερδιπλασιασθεί μέχρι το 2050, οπότε εκτιμάται ότι 16,51 εκ. άνθρωποι θα έχουν προσβληθεί από αυτή την ασθένεια. Περίπου 62% των ασθενών παγκοσμίως είναι γυναίκες, γεγονός που οφείλεται σε ένα βαθμό στα μικρότερα ποσοστά θνησιμότητας των γυναικών. Η εκφύλιση του εγκεφάλου έχει σαν αποτέλεσμα οι περιοχές του εγκεφάλου που έχουν προσβληθεί να συρρικνώνονται .Υπάρχει απώλεια νευρώνων που εξελίσσεται σε εγκεφαλική ατροφία. Η ατροφία είναι ιδιαίτερα έντονη στον ιππόκαμπο, μια περιοχή του εγκεφάλου που παίζει σημαντικό ρόλο στην διαμόρφωση νέων αναμνήσεων. Εμφανίζεται σε μεγάλη ηλικία και σε περισσότερο από το 90% των περιπτώσεων η διάγνωση τίθεται σε ανθρώπους ηλικίας 65 ετών και άνω. Οι ασθενείς τυπικά εισέρχονται στα πιο σοβαρά στάδια της νόσου σε διάστημα επτά έως 10 ετών από την εμφάνιση των πρώτων συμπτωμάτων. Τα άτομα σε αυτό το στάδιο χάνουν την δυνατότητα να επικοινωνήσουν και να φροντίσουν τον εαυτό τους. Εξαίρεση αποτελεί η πρώιμης έξαρσης όταν η νόσος σχετίζεται με κληρονομικούς παράγοντες και έχει ταχύτατη εξέλιξη.
Η διάγνωση θα γίνει με βάση την κλινική εικόνα και τα τεστ που μετρούν την μνήμη, την γλωσσολογική επιδεξιότητα και άλλες ικανότητες που σχετίζονται με τη λειτουργία του εγκεφάλου. Η φροντίδα αυτών των ασθενών γίνεται από το οικογενειακό περιβάλλον ή από ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό άρα είναι πολυδάπανη και χρειάζεται εκπαίδευση Π.χ.Η βοήθεια, στον ασθενή, προκειμένου να βρίσκει τα προσωπικά του αντικείμενα. Η κατανόηση της δυσκολίας που αντιμετωπίζει ο ασθενής στις προσωπικές του σχέσεις .Η αντιμετώπιση της απρεπούς σεξουαλικής συμπεριφοράς και της τάσης για επιθετικότητα και άσκηση βίας και η υποστήριξη του ασθενούς όταν αντιμετωπίζει άγχος και κατάθλιψη .¨όλα αυτά είναι δυσβάσταχτα για έναν απλό άνθρωπο είναι σαν να φορτώνεις σε ένα γαϊδουράκι μία πολυκατοικία. Όμως το πιο δύσκολο, για τους φροντιστές, είναι να καταλάβουν ότι αυτή η ασθένεια δεν έχει δρόμο επιστροφής στην κανονική ζωή. Ο ασθενής άλλαξε για πάντα προσωπικότητα και συμπεριφορά άσχετα αν σωματικά και φυσιογνωμικά δεν έχει αλλάξει!
Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-10-2008 | |