Πολεμος

Δημιουργός: zpeponi, Νικος

δυσκολο πραγμα η ειρηνη, καλημερα σε ολους

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πόλεμος είν’ ο έρωτας, κι όχι ειρήνη
Τα δυό φιλιά που προσδοκάς
Απρόβλεπτα γλυκά θα σε ζεστάνουν
Ύστερα πάλι άνεμος, σκοτάδι και νυστέρι

Ανάμνηση, θυμός και νύχτα, που μόνο
να σε βασανίζουν θα γνωρίζουν
Θα ‘ναι ξερά στη θύμηση τα χείλη
Θα ‘ναι πικρόχολα τα πρωινά τα γέλια

Όλα τα όνειρα που πάνω τους στηρίχτηκαν
σε εφιάλτη θα τελειώσουν. Πτήση καθοδική
Κατάδυση στα έγκατα της ύπαρξης
Γιατί η μοίρα του ανθρώπου είναι διπλή

Να πέσει γα να δει πόσο θ’ αντέξει
Απ’ τη χαρά να γκρεμιστεί ποθεί
Την συμφορά του όλη να γευτεί
Και σαν το σύνορο αγγίξει του χαμού

Τότε μεμιάς ν’ αρχίσει ν’ ανορθώνεται
Και πάλι λίγο ζωντανός να νιώσει
Ν’ αποδημήσει μακρυά, αυτό ζητά
Να τον ζητήσουν πριν να επιστρέψει

Κοίτα τον λίγο πιό μετά πως τους αιθέρες σκίζει
Και πως ξεχνά. Μα δυό φιλιά μονάχα πριν
σερνότανε στο χώμα! Πως το ξεχνά και ονειρεύεται
«Μήπως μου φέρει ο πόλεμος ειρήνη!»

Όνειρα χίλια κάνει και ελπίδες
«Μήπως μου φέρει ο πόλεμος ειρήνη;»
Μα, θα μου πεις, τι θες να κάνω;
Τάχα να μην ερωτευτώ, αυτό ορίζεις;

Θέλεις να μείνω να πεθάνω χωρίς μάχη;
Θέλεις να μην φωνάξω, να κρυφτώ;
Να μην φωνάξω να μ’ ακούσεις;
Βουβός να μείνω, να σωθώ;

Και μήπως θα σωθώ;
Αφού η σύλληψη πολύ πιό πριν έχει συμβεί
Από την πρώτη ώρα που σ’ αντίκρυσα
δικός σου είμαι. Κι όλα τα έπραξα όπως πρέπει

Όπως τα ζήτησες. Όλα θα γίνουν όπως πάντα
Όπως τα ξέρω. Κανονισμένα είναι όλα

Ας ήταν μόνο τούτη την φορά να ‘ναι ο πόνος λίγος
Και για τους δυό μας. Ας είν’ ειρήνη η στερνή φορά

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-10-2008