Λογικό

Δημιουργός: Ανδρέας Ανδρέου

Από μια εκδρομή στη Βουλγαρία...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πήρε κάποιος τηλέφωνο ψες βράδυ
τάραξε τον ύπνο μου και είπε μερικά λόγια.
Δεν κατάλαβα ποιος ήταν
όμως μου άρεσαν αυτά που έλεγε
και κρεμόμουν απ' το ακουστικό
και βρέθηκα εδώ που είναι ωραία.

Αυτή τη φορά είπα μέσα μου
να μην πάρω τις αποσκευές
κι όμως, τις έφερα πάλι μαζί μου
στους ομιχλώδεις λόφους της Βουλγαρίας
και στις πλατείες των Πετρίτσκι και Σαντάνσκι.

Μην το πείτε στους φίλους μου
πως κλαίω γι' αυτά που έχασα
χωρίς να τα 'χω ποτέ
στη μαύρη γη που κάποιος θέλησε
να μου πουλήσει τη γυναίκα του
κι εγώ αρνήθηκα γιατί
δεν ήρθα εδώ να βρω τον ανδρισμό μου
κι όταν ξανάρθε να μου πουλήσει χασίσι
δεν κράτησα τα δάκρυα μου
και τον έδιωξα αμέσως
γιατί είναι και κάποιος που ξέρω
που υποφέρει απ' αυτό θανάσιμα
και τον λυπάμαι αδύναμα, καχεκτικά.
Ο ίδιος πάλι θέλησε
να μου δανίσει την αδερφή του
αλλά είδα στα μάτια της την αδερφή μου
και μ' έβρισε γιατί δεν πήρε από μένα
ούτε δυο λέβα να πει πως με κατάφερε.
Τα μηνίγγια μου κοντεύουν να σπάσουν.
Με συνεπαίρνει τώρα στο ξενοδοχειο
το παράπονο των παιδιών , για τη ζωή,
που με τρέχαν από πισω
και της γριάς μάγισσας
που έλεγε την τύχη...
Με πνίγουν στο λαιμό οι τύψεις
τα γλυκά μάτια των παιδιών
γίνονται σύρματα που με τρυπούν.
Με έτρεχε ο Κανένας
και μου ζήταγε ένα ευρώ
μα δεν τον βοήθησα
γιατί είναι πολλοί οι Κανένας.
Στην πατρίδα μου τους λέγαμε Κύκλωπες.
Σήμερα έμαθα πως Κύκλωπας
είναι κι αυτός που κρατάει σα φυλαχτό
ένα μικρό μπουκαλάκι μ' ετικέτα.
Γιατί το ξύδι που τώρα καίει
κι απωθεί με τη μυρωδιά του
κάποτε ήταν κρασί
που έκανε να χωρέψουν κάποια σώματα
να ζαλιστούν γλυκά
και να πουν κουβέντες
που δεν φαντάστηκαν ποτέ
πως θα μπορούσαν να μπαγιατέψουν.
Κανείς δε θα πιει τώρα το ξύδι
δεν είναι λογικό;
Astyanaktas

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-02-2005