σκουριά

Δημιουργός: ΘΙΣΒΗ, ΜΑΙΡΗ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[B][align=center]
σκληρή βροχή που με θυμώνει ,πάνω μου πέφτει..με λιώνει
στ ' άδεια μου μάτια μέσα τρέχει..δες πως με τρέφει...μ 'αντέχει...
κι 'ένα μαρτύριο παλιό ξυπνάει..σαν επισκέπτης...δε με ξεχνάει...
στάλες γλυκές ,σαν μέλι αργές...με συνετίζουν..με γυρίζουν

κι έρχεται η θύμιση νωρίς...κι αν δέ θυμάσαι..κι αν κρυφτείς
χωρίς ομπρέλα το μαράζι..μέσα στο κρύο, μήπως που έφυγες,χωρίς αντίο
μα δέ με ψάχνεις ,δε ρωτάς...δε με λυτρώνεις
έγινες διάφανος και πάς...με οργώνεις......

βάρυνε η νύχτα στο κορμί,κι έρχεται πάλι η κυριακή...να ξημερώσει
έτσι να ήταν κι οι ψυχές..σαν αναμνήσεις παιδικές...σάν λήθη...
ένα κλαυσίγελο θνητών...σαν ιστορίες ναυτικών...σαν παραμύθι...
να 'βγαινε έτσι κι η σκουριά...μεσ 'απ' το βλέμα...
να πέσει κάτω απ ' τα σκαλιά...να γίνει κέρμα......

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-10-2008