Στον Αδερφο εξ αγχιστείας

Δημιουργός: gerontas, ΣΑΡΑΝΤΗΣ

οταν η ζωή σε προσπερνάει βλέπεις ποιος μένει πίσω τότε νιώθεις ποιος ειναι φίλος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center]Ο εγκέφαλος μου βάρεσε ,βάρεσε μπιέλα
Τα νεύρα στον αέρα γίναν κορδέλα
Μπαίνω επιτέλους στης τρέλας το ρυθμό
κολύμπι μαθαίνω στης ζωής το βυθό.

Σαν ταμ ταμ ο ρυθμός με κουνάει
ένα τραμ στο μυαλό ξεκινάει
Τρένο έγινε ,πάω ,τώρα φεύγω
Δίχως ράγες το σταθμό μου γυρεύω.

Οι σκέψεις κλαίνε ,μικρά παιδιά
Σύρματα ,αγκάθια, αγκυλώνουν την καρδιά
Σταθμοί ,υποσταθμοί ,υπόγεια διαδρομή
Η κουρτίνα κλειστή ,το φως ,σβησμένο κερί.

Συρμοί ,οδυρμοί φωνές προβάτων
ξεψυχώ στη χώρα των θαυμάτων.
Το σώμα δω βαλς χορεύει
άπλωσε το χέρι ένα ταίρι γυρεύει

Ρυθμός ,συνειρμός, της ψυχής ο σταθμός
σωπαίνει ,φρενάρει της ζωής ο σκοπός
σιωπή ,με τρομάζει στη τρέλα μια σκιά
Μοναξιά που φαντάζει ,σκυφτή ξεψυχά[/align]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-10-2008