το πιό όμορφο κορίτσι

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>το πιό όμορφο κορίτσι</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>το πιό όμορφο κορίτσι</b><p>Δημιουργός: anuya, <i>Diogenees</i><p><i> είναι δικήμου απόδοση απο ρωσικό κείμενο που γράφηκε για δραματοποίηση. Κάνει κ για θεατρικό, όπως κ για τραγούδι, ή συνδυασμό των δύο.</i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>[align=center][font=Palatino Linotype][color=black]ΑΦΗΓΗΤΗΣ: Δάσος πυκνό γλυκά κοιμάται πάνω στο μαξιλάρι του βουνού<br />
κι έχει εκει πέρα ένα σπιτάκι σε ξέφωτο του δάσους εκεινού·<br />
σ’ εκείνο το μικρό σπιτάκι κάποιο μικρό κορίτσι κατοικεί·<br />
άλλο τόσο όμορφο κορίτσι, σας λέω δέν βρίσκεται σ’ όλη τη γή.<br />
η μάνατης την καμαρώνει, χατίρι δέν μπορεί να της χαλά<br />
τόσο μικρούλα που είναι ακόμη κι όλο τον κόσμο θέλει να βοηθά.<br />
τις χάρες έχει όλου του κόσμου, σεμνότητα ειλικρίνεια αρετή<br />
και ποιά μαμά δέν θέλει νά’χει κόρη χαριτωμένη σάν αυτή.<br />
την αγαπά πολύ η γιαγιάτης αλλα δέν βλέπονται αρκετά συχνά<br />
τα πόδιατης δέν την βαστάνε και η εγγονήτης την αποθυμά.<br />
‘το σπίτιμου μακριά δέν είναι’, λέει η γιαγιά, ‘στο διπλανό βουνό.<br />
για σένα είναι μιάς ώρας δρόμος, μα εγώ στο δάσος πώς να περπατώ;’<br />
Στο παραθύρι καθισμένη σκουφάκι κόκκινο έπλεκε η γιαγιά<br />
στης εγγονήςτης τα γενέθλια δώρο της το έκανε να το φορά.<br />
και πάντα το φοράει εκείνη, της πάει πολύ και την θαυμάζουνε<br />
μικροί – μεγάλοι «κοκκινοσκουφίτσα» απ’ αυτό την ονομάζουνε.<br />
ΚΟΚ: κόκκινος ανατέλλει ο ήλιος, με το ζεστό χαμόγελο η μαμά<br />
σάν την αυγή το πρόσωπότης – φωτίζεται απο αγάπη και χαρά.<br />
ΚΟΚ. – Καλημέρα μανούλα!<br />
ΜΑΜ. - Καλημέρα κορούλαμου!<br />
ΜΑΜ. - έψησα περεσκία με δυόσμο, με γέμιση πατάτα ευωδιαστά·<br />
τα βάζω σ’ ένα καλαθάκι, βάζω και βούτυρο, για τη γιαγιά.<br />
το καλαθάκι πήγαινέτης, και δώσ’της χαιρετίσματα, φιλιά·<br />
κοίτα και πώς είναι η υγείατης, και πώς τα πάει με τα γεράματα.<br />
ΚΟΚ. ξύπνησαν τόσες πεταλούδες, ξυπνούν τα δέντρα τα άνθη τα πουλιά<br />
δροσοσταλίδες στο χορτάρι – σήμερα είν’ όλα γύρω μιά ομορφιά!<br />
ΜΑΜ: Προσεκτικιά στο δρόμο νά’σαι, κι απο το μονοπάτι να μή βγείς<br />
με αγνώστους μή τυχόν μιλήσεις, να ξεστρατίσεις μήν παρασυρθείς.<br />
ΑΦΗΓ. Η διήγησήμας δέν υπήρχε, κι ούτε που θα γινότανε γνωστή,<br />
άν η κορούλα δέν ξεχνούσε εκείνο που η μάνατης της είχε πεί.<br />
καθώς μονάχη περπατούσε, κι όλα φαινόταν τόσο ειρηνικά<br />
νά κι ένας γκρίζος λύκος βγαίνει στο δρόμοτης τυχαία και ξαφνικά.<br />
ΛΥΚ. Μιά πείνα πού’χω μα τί πείνα, δέν βρίσκεται να χάψω δυστυχώς<br />
κανένα αρνί, κανένας σκίουρος, κανένας άνθρωπος ή βάτραχος<br />
σκαντζόχοιρος ή γουρουνάκι ή άγριο γουρούνι με χαυλιόδοντες<br />
με άδειο στομάχι ο δόλιος ώρες εικοσιτέσσερις ατέλειωτες<br />
Ωωωω!<br />
Τί βλέπω; κόκκινο σκουφάκι στο μονοπάτι νά κρέας τρυφερό!<br />
την πείναμου για να χορτάσω, γεύμα δέν γίνεται καλύτερο!<br />
ΛΥΚ. Γειάσου καλόμου κοριτσάκι, για πού πηγαίνεις έτσι βιαστικά;<br />
στο δάσος πρέπει να προσέχεις, είν’ επικίνδυνο για τα παιδιά.<br />
ΚΟΚ. Πάω στης γιαγιάςμου το σπιτάκι, μ’ αποθυμάει κι εγώ την αγαπάω<br />
βούτυρο και πιτάκια φρέσκα με γέμιση πατάτα θα της πάω.<br />
ΛΥΚ. άραγε πού να μένει η γριούλα; να το μαντέψω δέν είναι εύκολο.<br />
ΚΟΚ. ά, δέν είναι μακριά το σπίτι, βλέπεις τον λόφο εκεί τον χαμηλό<br />
σ’ εκείνη τη μεριά του λόφου μένει η γιαγιάμου, εκεί που βγάζει αυτό<br />
το μονοπάτι το ίσιο, και έχω βιασύνη για να μή χασομερώ.<br />
ΑΦΗΓ. ο «φίλος» θα την καταβρόχθιζε αμέσως μα κοντοστεκότανε <br />
γιατί ήταν γύρω ξυλοκόποι και οι πελεκιέςτου ακουγότανε<br />
θα τον σκοτώναν εκει πέρα άν πείραζε το κορίτσι το μικρό<br />
κι έτσι για να την ξεγελάσει σκάρωσε ο λύκος σχέδιο πονηρό.<br />
ΛΥΚ. Τους δρόμους δέν τους καλοξέρεις κι απ’ το ίσιο μονοπάτι πάς αυτό<br />
εγώ που ζώ σ’ αυτά τα μέρη ξέρω ένα μονοπάτι πιό καλό<br />
Βλέπεις εκεί; είναι όλο λουλούδια για να μαζεύεις όσα επιθυμείς<br />
στενά, κακοτοπιές, αγκάθια δέν έχει και ούτε να χαθείς μπορείς<br />
απλώς το μονοπάτι παίρνεις το ακολουθείς και θα σε βγάλει εκεί<br />
στο ξέφωτο του δάσους που είπες όπου η καλή γιαγιάσου κατοικεί<br />
ΚΟΚ. είναι καλός αυτός ο λύκος άν και στην όψη κάπως αγριωπός·<br />
κακό δέν κάνει στους ανθρώπους, έχει και τρόπους, είναι ευγενικός<br />
ΛΥΚ. να δούμε τώρα ποιός θα φτάσει πρώτος στο σπίτι της καλής γιαγιάς<br />
έτσι είν’ η ζωή πρέπει να τρέξεις άν θέλεις κάτι νόστιμο να φάς.<br />
ΑΦΗΓ. και παίρνει το ίσιο μονοπάτι και τρέχει ο λύκος, τρέχει ολοταχώς<br />
χτυπούν τα δόντια «τσάλκα τσάλκα», τρέχει απο πίσωτου ένας κουρνιαχτός!<br />
καταλαχανιασμένος φτάνει στο σπίτι της γιαγιάς του κοριτσιού<br />
το τριγυρίζει κι εξετάζει τα κατατόπια απ΄ έξω του σπιτιού<br />
κι αφού όλα τα είδε δίχως βιάση και τα λογάριασε προσεκτικά<br />
κι ανάσα πήρε, στης γιαγιάκας την πόρτα πάει λοιπόν και τη χτυπά.<br />
ΛΥΚ. τουκ! τουκ! τουκ!<br />
ΓΙΑ. Ποιός είναι;<br />
ΛΥΚ. Γιαγιάκα, εγώ είμαι, η εγγονήσου, που το σκουφί φορώ το κόκκινο<br />
έλα άνοιξέμου και φοβάμαι, το μέρος είναι εδώ επικίνδυνο<br />
νόστιμα περεσκία σου φέρνω και φρέσκο βούτυρο αγελαδινό<br />
ΓΙΑ. έλα απο το πλαϊνό πορτάκι, μόνο το σύρτη τράβα και άνοιξε<br />
ΑΦΗΓ. κι ο γκρίζος λύκος πάει τραβάει το σύρτη και το πορτάκι το άνοιξε<br />
ΓΙΑ. Γειάσου εγγονούλαμου, πώς είσαι, πώς πάς, πολύ καιρό έχω να σε δώ<br />
βλέπω έχεις ομορφύνει κι άλλο, τί ωραίο μοντέρνο παντελόνι αυτό!<br />
ΑΦΗΓ. κάτι υποψιάστηκε η γιαγιά εδώ, κι έμεινε ασάλευτη απ’  το φόβοτης<br />
ΛΥΚ. μα εσύ αδυνάτισες γιαγιάκα, μήπως απο καιρό ήσουν άρρωστη;<br />
ΓΙΑ. ναί είμαι όλη μέρα στο κρεββάτι, η ανάσαμου έγινε πολύ βαριά<br />
δέν τρώω σωστά όρεξη δέν έχω, σε τίποτε δέν βρίσκω νοστιμιά<br />
ΛΥΚ. Μιά πείνα πού’χω μα τί πείνα! κάτι να χάψω βρέθηκε ευτυχώς!<br />
ΓΙΑ. ώ, συμφορά κακή με βρήκε, σώστεμε! Παναγιάμου και Χριστός!<br />
ΛΥΚ. Πώ πω μια μάσα πού’χω κάνει! τόσο καλά ποτέ δέν έφαγα!<br />
το υπέροχο που προσδοκούσα γεύμα ήταν πιό κοντά απ’ όσο έλπιζα!<br />
ΑΦΗΓ. καθώς το κοριτσάκι πήγε απο μονοπάτι περιφερικό,<br />
εκείνο που είχε δείξει ο λύκος, ήδη ήτανε κοντά το δειλινό.<br />
ήταν χαρούμενη όπως πάντα, δέν της περνούσε φόβος απ’ το νού·<br />
σάν τη δικήτης καλοσύνη σ’ όλα τα πλάσματα έβλεπε, παντού.<br />
ΚΟΚ. κι άλλες φορές έχω έρθει και όμως κάτι μου φαίνεται παράξενο.<br />
μα ας πάω να της χτυπήσω θα με περίμενε όλη μέρα να φανώ.<br />
ΛΥΚ. ποιός είναι;<br />
ΚΟΚ. Εγώ είμαι, η Κοκκινοσκουφίτσα, μου λύθηκε η κορδέλλα στα μαλλιά,<br />
φοράω καινούργια ωραία μποτάκια, κοίτα άν σου αρέσουν, να μου πείς «με γειά».<br />
σου φέρνω κι ένα καλαθάκι με νόστιμα πιτάκια της μαμάς<br />
και μιά μπαλίτσα βουτυράκι, και να σε δώ πώς είσαι, πώς περνάς.<br />
ΛΥΚ. δέν είν’ η πόρτα κλειδωμένη, μόνο το σύρτη τράβα και άνοιξε<br />
σε περιμένω όλη τη μέρα, σε αποθυμούσα κι έλεγα «άργησε»<br />
ΚΟΚ. τόσο πώς άλλαξε η γιαγιάμου κι αλλιώτικη η φωνήτης έγινε!<br />
ΛΥΚ. γειάσου εγγονούλαμου, τί κάνεις; έλα, έλα στης γιαγιάς την αγκαλιά!<br />
ΚΟΚ. στάσου γιαγιάμου, εσύ δέν είχες τέτοια τεράστια χέρια σάν αυτά!<br />
ΛΥΚ. που αποθυμώ να σε αγκαλιάσω, τόσο μεγάλωσαν τα χέριαμου!<br />
στο σπίτισας τί γίνεται, είναι καλά η μαμάσου, η θυγατέραμου;<br />
ΚΟΚ. αλλα γιατί, γιαγιά, τα αυτιάσου γίνανε τόσο μεγαλύτερα;<br />
ΛΥΚ. όλο ρωτάς γιατί! μα απλό είναι: με αυτά τα αυτιά σε ακούω καλύτερα!<br />
ΚΟΚ. τα μάτιασου πολύ μεγάλα γιατί είναι σάν να βγάζουνε φωτιά!<br />
καθώς τα βλέπω ανατριχιάζω, μου μηρμυγκιάζει η ραχοκοκκαλιά!<br />
ΛΥΚ. έτσι μεγάλα μάτια νά’χω πρέπει για να σε βλέπω πιό καλά!<br />
ΚΟΚ. Ναί αλλα πώς γίνεται δοντάρες τόσο μεγάλες νά’χεις, έ γιαγιά;<br />
ΛΥΚ. είναι για να σε φάω! γι’ αυτό έχω ένα τέτοιο στόμα - κρεατομηχανή!<br />
για να σε φάω για βραδινόμου περίμενα απ’ το πρωί μικρή χαζή!<br />
ΛΥΚ. μεγάλη τύχη σήμερα είχα! τόσο καλά δέν έχω ξαναφάει!<br />
όποιος σ’ αυτό θα μπεί το σπίτι, στου λύκου την κοιλιά κι αυτός θα πάει!<br />
Τώρα άς ξαπλώσω να χωνέψω, ποτέ περίσσιο δέν είναι το φαΐ<br />
και ίσως, ποιός ξέρει, κάποιος έρθει κι άλλος τη γριούλα για να επισκεφθεί.<br />
…περνά ώρα, η ησυχία μ’ αρέσει κι άν είναι ακόμη κάπως βαρετή.<br />
ΑΦΗΓ. Δυό κυνηγοί αλεπούδων όπως το βράδυ σπίτιτους γυρίζανε<br />
τυχαία καθώς περνούσαν απο το σπίτι της γιαγιάς σταθήκανε<br />
ΚΥΝ. Καπνός δέν βγαίνει απόψε κάτι συμβαίνει το ύποπτο στο σπίτι αυτό<br />
ας μπούμε μέσα ανοίγει η πόρτα τραβώντας έναν σύρτη που έχει εδώ<br />
Κοίτα! κοιμάται σάν πουλάκι! Θεέμου ένας λύκος γκρίζος, όχι αστεία!<br />
να μπούμε εμείς σ’ αυτό το σπίτι δέν την περίμενε την ατυχία.<br />
ΚΥΝ. καταραμένε! θα σου δείξω! μέσα στο μάτι η σφαίρα θα σε βρεί!<br />
και θα σε σκίσω ζωντανό και απο την στομάχα ό,τι έχαψες θα βγεί!<br />
ΛΥΚ. καλοίμου ανθρώποι μή βαράτε! δέν έχω κάνει τίποτε κακό!<br />
Τετάρτη και Παρασκευή εγώ δέν έχω φάει ποτέμου ούτε λαγό!<br />
ΦΩΝΗ ΓΙΑ. Βοηθήστεμας! ΛΥΚ. τί ακούγεται έτσι; ΚΥΝ. Γριούλας φωνή είναι, εσύ την έχεις φάει!<br />
ΛΥΚ. όχι αδερφέ, γουργουρητό είναι η κοιλιάμου απο την πείνα γουργουράει!<br />
ΚΥΝ. Ακούτε; να μας ξεγελάσει τη γριούλα να μή βρούμε προσπαθεί<br />
χρειάζεται εδώ καλό ντουφέκι η ζημιά του λύκου για να διορθωθεί<br />
ΦΩΝΗ ΚΟΚ. μας έχει φάει ο λύκος ΦΩΝΗ ΓΙΑ. & ΚΟΚ. είμαστε μέσα στην κοιλιάτου σώστεμας<br />
ΛΥΚ. καλοίμου ανθρώποι λυπηθείτεμε ακούστεμε μή με σκοτώσετε!<br />
ΚΥΝ. ακίνητος! δέν μου γλυτώνεις! λύκος που πιάστηκε δέν σώζεται!<br />
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~<br />
ΚΥΝ. ο μύθος είναι ψέμα που όμως έχει σκοπό η αλήθεια να φανεί<br />
πρέπει στο νού να παραμείνει το μάθημα απ’ το μύθο που έχει βγεί:<br />
ΓΙΑ. Όταν βαδίζεις μές το δάσος ή μές την πόλη ή όπου νά’ναι αλλού,<br />
ΜΑΜ. τις οδηγίες μαζίσου να έχεις που σου έδωσε η μαμάσου μές το νού![/align]<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-10-2008</td><td valign=top></td></table><br />