μια καινούργια ανατολή

Δημιουργός: marakos1948, Μάριος

αφιερωμένο στη Φωτεινούλα μου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αγαπημένη,

Εσύ είσαι το ρόδο που άνθησε στην Έρημο της ζωής μου.Το άρωμα που μύρισα και ευωδίασε το είναι μου,μεσα σ ένα κόσμο ρυπογόνο και δυσώση,που ψυχές προσπαθούν ν αγκιστρωθούν στην υποκρισία,στο ψέμα και στην απάτη ,ελπίζοντας σε νεκρά όνειρα.
Τα δικά μου όνειρα έγιναν πλέον φωτεινά και στέρεα και η ψυχή μου δεν απλώνει πια με αγωνία τα κουρελιασμένα της πανιά στις τρικυμισμένες θάλασσες της αναζήτησης για μια καινούργια στεριά ν απαγγιάσει, αφού έχω πια σαν συντροφιά μου τις όμορφες στιγμές που μοιραζόμαστε μαζί .
Εσύ είσαι εκείνη που γεμίζει καθημερινά το κύπελλο της ταραγμένης μου ψυχής από το κέρας της Αμάλθειας με το κρασί της ευτυχίας. Ας γίνει ο χρόνος ταπεινός προσκυνητής στον ερωτά μου για σένα.
σ ευχαριστώ που υπάρχεις ,για να υπάρχω και εγώ

marakos

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-10-2008