Οι ιατροί και τα ελατώματά τους

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Οι ιατροί και τα ελατώματά τους</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Οι ιατροί και τα ελατώματά τους</b><p>Δημιουργός: jenny<p><i> </i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>ΟΙ  ΙΑΤΡΟΙ  ΚΑΙ  ΤΑ  ΕΛΑΤΤΩΜΑΤΑ  ΤΟΥΣ<br />
<br />
                                                            ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ<br />
<br />
  Οι γιατροί έχουν δύο διαφορετικούς γραφικούς χαρακτήρες: ένα τρομερά δυσανάγνωστο για τις συνταγές και έναν καθαρό και ευανάγνωστο για τους λογαριασμούς τους –Α. Σοπενχάουερ<br />
<br />
      Νέος φιλόδοξος και αδίστακτος. Έχει ενέργεια.. Έχει και δύο παιδιά. Η πρώτη του φροντίδα, μόλις έφτασε στο καινούργιο νοσοκομείο, ήταν να βρει χώρους. Να γκρεμίσει ότι κάνανε άλλοι. Να πετάξει στα σκουπίδια όλα τα αρχεία Να κάνει λίστα. Με αυτά που θέλει. Να του αγοράσει το νοσοκομείο. Έριξε μία ματιά αρπακτικού .Στην καινούργια κλινική. Ζύγισε το προσωπικό. Του άρεσε η καρέκλα της προϊσταμένης του. Την πήρε με το έτσι θέλω. Χωρίς να την ζητήσει. Ευγενικά Με το χαμόγελο στα χείλη. Ζήτησε επιπλέον  χρόνο χειρουργείου. Να εκμεταλλευτεί κάθε γωνία. Να δείξει έργο. Να τον δούνε πόσο δραστήριος είναι .Να τον προτιμήσουνε.<br />
    Σήμερα θέλειι να προλάβει. Δέκα χειρουργεία έβαλε σήμερα. Με τοπική αναισθησία. Δέκα ασθενείς σε μιάμιση ώρα. Ενενήντα λεπτά. Μέτρησε τους σπίλους και έκανε το σύνολο. Καλό μεροκάματο. Έβγαλε την ψυχή του ειδικευόμενου. Όλη  η χαρτούρα, οι γνωματεύσεις, τα παραπεμπτικά για ιστολογική εξέταση, η αντιβίωση. Κράτησε για τον εαυτό το εύκολο και το αυτονόητο: τις οδηγίες και το φακελάκι. Οι νοσηλεύτριες τον κοιτούσαν με πίκρα και αγανάκτηση. Τους θύμιζε έναν καρχαρία που ορμάει μέσα στα κύματα. Ορεξάτος να κατασπαράξει τα θύματά του. Δεν τον αποδοκιμάσανε επειδή δεν μπορούσανε. Νέος διευθυντής είναι. Έχει και το μαχαίρι και το πεπόνι. Αποφασίζει. Διατάζει. Αυτός  σπούδασε τόσα χρόνια. Ξέρει<br />
   Αυτό που δεν σπούδασε και έπρεπε να του είχανε μάθει από το σπίτι του ήταν πώς να συμπεριφέρεται με τρόπο. Πώς να προβάλει την ιδιότητά του. Η δηκτικότητα του θυμίζει δικτάτορα. Κυνικός και είρωνας. Με επιφανειακή ευγένεια και τυπικότητα τους βάζει όλους να κάνουν δουλεία νοσοκόμου. Το ύφος και το στυλ του Δεν εκπαιδεύτηκε στο πως  να απευθύνεται ευγενικά στον νέο συνάδελφο. Πώς να επιβάλει το ήθος και την αξιοπρέπεια αφού δεν τα κατέχει; Την χειρουργική την φέρνει στα μέτρα του. Δεν τον νοιάζει αν ο ασθενής πονάει και αν ταλαιπωρείται. Τα παυσίπονα δεν ανήκουν στο ιατρικό του προβληματισμό.<br />
      Εκεί που την πατάει είναι τα ψιλά γράμματα Η βιασύνη του να βγάλει τα χειρουργεία  τον κάνει να ξεχάσει και την ασηψία και την αντισηψία. Μέσα σε ένα χώρο που δεν είναι χειρουργείο. Το γραφείο του.Δεν καθαρίστηκε και  ούτε απολυμάνθηκε .Δεν πληροί τις προδιαγραφές ενός εξειδικευμένου αποστειρωμένου περιβάλλοντος. Ο φιλόδοξος χειρουργός ΄΄ μεγαλουργεί ΄΄. Αφαιρεί ’’στο φτερό’ σπίλους. Στο ΄΄ όρθιο ΄΄ αφού δεν υπάρχει εξεταστική κλίνη. Ο ασθενής δεν διαμαρτύρεται επειδή δεν ξέρει. Ότι αυτό που εκτελείται στο σώμα του. Είναι δουλεία του ποδαριού..<br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-10-2008</td><td valign=top></td></table><br />