Φαμελιά

Δημιουργός: ΠΑΡΑΠΟΙΗΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

νύχτας το γέννημα η ζωή
και δουλικό της μέρας
του νου το αδιανόητο
ποτέ δε τη χορταίνει
και τρέφει σπόρους τα πουλιά
σκώληκες τα αηδόνια
για να πετούν για να λαλούν
το τι τα περιμένει

ίδια φορούν οι άγγελοι
κι οι δαίμονες φτερά
ακόμα και στο πρόσωπο
ίδια έχουνε μάτια
αμίλητοι κι αμείλικτοι
καθώς μας προσπερνούν
και χάνονται σε ουράνια
δικά τους μονοπάτια

κι εμείς μιλούμε τρανταχτά
σκιάξιμο μη ζυγώσει
και η κερένια μας μιλιά
που όλα τ’ αψηφάει
ζητάει αγάπη και θεό
θαρρώ από ανάγκη
γι αυτό το άφαντο καλό
που θα μας συγχωράει

μα όλα κι αν μοιάζουν μάταια
θνητά και ευχολόγια
κι αν ταξιδιώτες είμαστε
μέσα στα λιγοστά μας
είναι το πνεύμα μας σοφό
φρουρεί τα μοιρολόγια
της φαμελιάς της δανεικιάς
που θάβει τα οστά μας

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-10-2008