γηράσκω

Δημιουργός: χρήστος

μελοποιημένο

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Διαβρώνεται η μετόπη του μετώπου μου
και του καιρού οι γραμμές βαθιά λαξεύονται
στα γείσα και στους κίονες του προσώπου μου .
Γελώ… κι ας ξέρω πως δεν θεραπεύονται

στα μάγουλα του θάνατου η κυάνωση
με στιγματίζει… μα δεν παραδίνομαι
γραπώνομαι από μια μυστήρια άνωση
στης μοίρας το γραμμένο δεν αφήνομαι

στις κόγχες αποσύρονται τα μάτια μου
δεν θέλουν πια να βλέπουν άλλο θέατρο
και βάλθηκαν να ενώνουν το κομμάτια μου
και να ζητούν διέξοδο στο αθέατο

Το στόμα μου περίκλειστο γαρύφαλλο
γηράσκω σταθερά …μα αεί σοφότερος
σε κάθε που σκοντάφτω πάνω ύφαλο
να βγαίνω, τι περίεργο! ισχυρότερος

Δεν έχω ανάγκη σκάφανδρα και πνεύμονες
για να σωθώ απ’ του καιρού το ανάθεμα
οι σκέψεις μου με σώζουνε οι ατέρμονες
εγώ με φαντασία πάντα μου ανάσαινα

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-10-2008