Αμάλθειος έρως

Δημιουργός: poetryf

Αφιερωμένο...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τρεμάμενα παίζουν νερά και μάχονται στη λίμνη
τα πρόσωπα των ουρανών π’αντιφεγγίζουν πόθους,
που είδαν γητειές πλαστών Θεών κι έτσι τους είπαν νόθους
π’άκουσαν έρωτα εντολή ο φτερωτός ν’αφήνει.

Τρέχουν θεριά κι επαίρονται σε μεθυσιού κυνήγι
κάνουν πως κρύβονται-αν δεις- σε δάση μυστικά
μα τρύπωσαν τα βέλή του και ο κυνηγός γρικά
στα στήθη της Αρτέμιδος τα οργιώδη ρίγη.

Μελίρρυτο μειδίαμα στα χείλη των μορφών τους
κοψιά νεφέλων και κολάζ Ηλιάτορων μου μοιάζουν...
ανταμωμένοι στο φιλί που κόβουν και μοιράζουν...
σε μάχη που δεν μέτρησε κανείς ήττες και πόντους!

Στους ουρανούς που όργωσε χρυσόμαλλο κριάρι
του πλούτου βρήκαν πλησμονή, έρωτα κι ηδονή!
Κι όταν στεγνώσαν’εύφοροι και κλείσανε οι κρουνοί
Ήπιανε δρόσο αμάλθειο απ'το ζεστό φεγγάρι!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-10-2008