Διαδρομές χωρίς προορισμό

Δημιουργός: justawoman, Στέλλα Γεωργιάδου

Πάμε σαν άλλοτε...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ξυπνάω νωρίς
Δυο γλάροι στέκουν στο παράθυρό μου
ακίνητοι
αντιμέτωποι με το απέραντο
Είναι η ώρα που ανήκει στο κενό
το τίποτα που προσδοκά το κάτι
Η μέρα όπου να ‘ναι θα ξυπνήσει
Όμορφη και γελαστή
ή σκοτεινή και κρύα;
Σκεπτική και δεν αποφασίζει

Γι’ αυτό τη χαίρομαι τούτη την ώρα

Περπατώ στο δρόμο
Πρόσωπα χάρτινα, πρόσωπα διάφανα
πρόσωπα απρόσωπα
με κυκλώνουν
Άλλα, κρατιούντ' απ’ τις φωτογραφίες τους
κι άλλα, μέσα στις μάσκες τους ρεμβάζουν
Τα αισθήματα τους κουδουνίζουν
για να ταιριάξουν την ηχώ τους με τον ήχο

Ο φακός μου συλλέγει μνήμες

Ταξιδεύω
πάντα με προδιάθεση ερχομού
σ’ αυτό που με καλεί να γνωριστούμε
Κάθε διαδρομή, μια ξαφνική μικρή ζωή
να με προσδένει σ' όσα σβήνουν τις στιγμές

Γι’ αυτό μου στέλνω καρτ ποστάλ απ’ τα ταξίδια μου
να μη χαθεί η ανάμνηση στο δρόμο
Δικαιώνεται να ζει το ταξίδι και μετά θάνατον

Κοιτάζω εντατικά
Τα πλήθη προσπερνώ κι ακολουθώ σας
πρόθυμα κι αδιάφορα, γελαστή και μόνη
Ανάμεσα σε τόσους που τα θέλω τους υψώνουν
νομίζοντας πως έτσι υπάρχουν περισσότερο
προτιμώ τη σιωπηρή μου αρμονία

Όχι, δεν είμαι λυπημένη

Για μένα, το ταξίδι
είναι η αίσθηση που μικραίνει τον κόσμο
για να χωράει μέσα μου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-10-2008