Πεθαίνω, πέθανα, μ' ακούει κανείς;

Δημιουργός: Γιώργος_Κ, Γιώργος Σ. Κόκκινος

...μ’ ακούει κανείς;;;

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I][B][align=center]Πεθαίνω, πέθανα, μ’ ακούει κανείς;

~~

Γιατί τόσο μαύρη να είναι η αγάπη
χωρίς μ’ ένα χάρτη, ο ξένος να βρει
χωρίς μια πυξίδα να έχει ο καημένος
τυφλός μες στη νύχτα για να πορευτεί;

σκυφτέ μου διαβάτη προχώρα
το μόνο τραγούδι που ακούς
να είναι οι στάλες, να είναι μια μπόρα
να είναι τα σπάργανα κάποιας βροχής

μα όχι το δάκρυ, μα όχι το κλάμα
σκυφτέ μου διαβάτη εσύ προχωρείς
κι αφήνεις στη μέση, αφήνεις μι’ αγάπη
που σ’ έμαθε πόσο πονάει το φιλί

πεθαίνω, πέθανα, μ’ ακούει κανείς;
στα χείλη μου έχω τη γεύση από σένα
πικρό είναι στα χείλη αυτό το φιλί
κι αυτή η αγάπη που πέθανε, πάει

σκυφτέ μου διαβάτη εσύ το μπορείς
να γιάνεις τα μίση, να θρέψεις τα πάθη
με μιας να γιατρέψεις την κάθε πληγή
πεθαίνω, πέθανα, μ’ ακούει κανείς;

γιατί τόσο μαύρη να μένει μι’ ανάμνηση
που κάποτε ήταν στιγμή ευτυχίας
χωρίς γκρίζα σύννεφα, χωρίς καταιγίδα
ποια αγάπη γυρεύεις τυφλός για να βρεις;


γιώργος_κ[/align][/B][/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-10-2008