Νυχτες Κενες

Δημιουργός: zpeponi, Νικος

παρακολούθησε πως παύεις να υπάρχεις σαν σταματώ να σε κοιτώ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πόσο βαρύ θα καταντήσει αυτό το πέπλο
που πάνω στη ζωή μου απλώνεται
και στη σκιά την άγονη με ρίχνει

Και κάθε μιά, μοναδική, στιγμή που το κοιτάζω
διπλάσιο γιγαντώνεται, σε βάρος και σε σκότος
της απουσίας σου το πέπλο, μελαχρινή ελπίδα

Θα τους νικήσει ένα πανέμορφο πρωί
ο ήχος τακουνιών στον διάδρομο μου
όλους τους εκκωφαντικούς θορύβους
της μοναξιάς που πάνω μου γιορτάζει
των στιγμών που δεν σε είδα
που δεν σε άγγιξα στα χείλη
που ο πόθος κόμπος άλυτος
κατέληξε και κοφτερό νυστέρι

Θ’ απλώσω πάλι την παλάμη την κενή
για να γεμίσει από την σάρκα σου
Αυτή την σάρκα που μου γέμισε τις νύχτες
Αυτή την σάρκα που φωτιά κι άρωμα στάζει

Ποιός με δικάζει να μην σ’ έχω
Να καταντάει πάλι σώμα
το δικό σου προσκεφάλι

Ξανά νύχτες κενές

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-10-2008