Πλαστικές τουλίπες

Δημιουργός: ησυχια.., ...Αναστασία...

Για'σένα που έφυγες νώρις..

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I][align=center]Φτύνουν αίμα τα όνειρά μου απ’όταν έφυγες…
Κατάπιανε σπασμένα γυαλιά μες την απόγνωση τους..
Θυμάσαι..; Ακόμα και οι τουλίπες μου αυτοκτόνησαν εκείνο το πρωινό..
Δεν άντεξαν τον καυγά μας στον κήπο..
Τα δάκρυά μου μαχαίρια, πότισαν τα πλακάκια της κουζίνας και ραγίσανε..
Χόρευε η θλίψη νωχελικά στο σαλόνι, στο δωμάτιο, πάνω στο κρεβάτι μας, σαν ζαλισμένη μπαλαρίνα..
Ποτάμι έγινε ο καημός, χείμαρρος και παρέσυρε όλες τις άδοξες μνήμες στην άκρη των ματιών μου…
Αντίκρισε το βλέμμα μου ο μεγάλος καθρέφτης του μπάνιου και θρυμματίστηκε από την τόση ψύχρα..
Μούσκευα την αχόρταγη σιωπή μου επί μήνες…
Μουγκό τραγούδι την έντυσα που μου’πλεξαν οι 3 μαυροφορεμένες γυναίκες..
‘Ύστερα ο χρόνος πέρασε σαν αέρας, στέγνωσε την αλαφροΐσκιωτη ψυχή μου..
Σκούριασε το λουκέτο της πόρτας του μαγικού μου κόσμου..
Απέμεινα μονάχη να κοιτώ έξω από το παράθυρο..
[B]Τις καινούριες πλαστικές τουλίπες του κήπου μου....[/B][/align]..[/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-10-2008