Γραμματόσημα

Δημιουργός: Μοιάζω μ'εσένα, Αθανασία Γ.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Είχα κάτι σιωπές που ράγιζαν κάθε βράδυ σα γυαλί από ζάχαρη’
τις μάζευα κόκκο τον κόκκο μήπως ξαναβρώ την ησυχία μου
μήπως και σπάσω τη γλυκιά τους ανταρσία.
Κατάπινα που λες μικρές μικρές λεξούλες. Μια απ’αυτές ήταν και η αγάπη.
Μα δεν κατάφερα να τη χωνέψω ποτές.
Ίσως να’ τανε στενό το λαρύγγι μου
ίσως μεγάλη η καρδιά μου. Κι αυτή επέστρεφε στα αδέξια σιαγόνια μου
για λίγο μάσημα ακόμα. Μα κάθε βράδυ!
Λες κι ήταν τσίχλα που δεν ήτανε να λιώσει.
Έκλεβε σάλιο απ’τη μέσα μου ψυχή και μου κολλούσε γραμματόσημα.
Να μη ξεχνιέμαι. Σε όλα εσύ.
Θλιμμένος εσύ. Γελώντας εσύ.
Μια νύχτα ξύπνησα τον ταχυδρόμο και του ζήτησα
να με βγάλει επιτέλους από αυτό το τεράστιο κινηματογραφικό πλατό.
Να σε διώξει από τελικό πρωταγωνιστή. Να αλλάξει έστω το σενάριο.
Άλλαξαν όλα. Ακόμα κι η τσίχλα με το αίμα απ’το φιλί μας
μούλιασε την πορφύρα της στο όνειρο το τελευταίο.
Κι εγώ κοιμήθηκα λησμονημένη , πάλι
στις αγκάλες του ακοίμητου Μορφέα
μα όταν ξύπνησα
μια αύθα είχε βλαστήσει μες στο στόμα μου
να μου θυμίζει πως τα όνειρα και οι αγάπες δεν ξεχνιούνται.
Μένουν για πάντα να πονούν. Κρατούν για λίγο.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-10-2008