αδεία ποιητική

Δημιουργός: χρήστος

καλημέρα σας.... έτσι χωρίς συνοχή... εκ του αυτομάτου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

δεν ξέρω αν είμαι άνθρωπος ταγμένος να τραγουδώ το μάταιο
δεν ξέρω αν υπάρχει - όπως λεν- ελπίδα
να ανοίξει δρόμος μέσα από τα λόγια
που να οδηγεί, δίχως πολλές περιστροφές,
ίσα στα σκιερά καταφύγια του ανέμελου
ή και του αδιάφορου ακόμη…

σκέφτομαι δίχως να σκέφτομαι,
μηχανικά αραδιάζω τη μια πίσω απ' την άλλη λέξη
μα τι με μέλει;
μήπως κι υπάρχει ακροατής κανείς
ή αναγνώστης που θα βρεθεί σε σύγχυση;
μονάχος μου μιλώ και μοναχά για μένα
προσμένοντας το αδύνατον, το θαύμα :
πως κάποτε, λέει, η ευτυχία θα προηγείται της ελπίδας της
κι έτσι πρώτα θα τη γευόμαστε
κι ύστερα θα την καρτερούμε…

κερματισμένα λόγια
ενός κατακερματισμένου νου.
κι είναι πολλές φορές που συλλογιέμαι
αν έχω γεννηθεί για να μιλώ
ή για να ακούω τη σιωπή
ή μοναχά το θρουν από τα φορέματα της άνοιξης
στην πόρτα απέξω
την ώρα που βιώνω τους χειμώνες μου…

δε νιώθω ποιητής,
δεν θέλω να νιώθω ποιητής
γιατί εκείνοι έχουνε ταυτιστεί με το πλαστό
με την προσποίηση και την υπερβολή
εγώ θα ήθελα μια ποίηση με λέξεις που να ζουν
και να αναπνέουν
κι όχι από εκείνες που ξεχνιούνται
ευθύς ως ειπωθούν
όπως οι υποσχέσεις των εφήβων
περί αιωνίου έρωτος…

αν είναι δύνατον.... ποίηση που να ζει
τι λέω.... υπάρχει μεγαλύτερη υπερβολή από τούτη;
φαίνεται ετούτη η ενασχόληση
να αραδιάζω λέξεις, τη μια στην άλλη δίπλα
δίχως συνδετικούς δεσμούς και συνοχή
με έκαναν να μην καταλαβαίνω πια που βρίσκομαι…
κι ανησυχώ καμιά φορά για μένα,
παράνοιας δείγματα είναι αυτά;
ή σκέψεις ενός μυαλού που ματαιοπονεί
ψάχνοντας μιαν αλήθεια
που μήτε υπάρχει, μήτε και υπήρξε ποτέ
μήτε και θα υπάρξει;

βλέπεις κι ετούτο ακόμη το παιχνίδι με τους χρόνους
είναι αμιγώς ποιητικόν
παίζοντας με τις χρονικές βαθμίδες των ρημάτων
μπορώ να ξεπερνάω το παρόν, να σβήνω περασμένα
ή ακόμη και να οραματίζομαι μελλοντικές χαρές…
ποτέ εξάλλου οι λέξεις δεν αρνηθήκανε να μου δοθούν
κι ίσως κάπου στο μέλλον να μπορέσω
αδεία ποιητική να δω
ίσα στα μάτια άφοβα ακόμη και το φόβο…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-10-2008