Η μηχανή του καφέ

Δημιουργός: Ανδρέας Ανδρέου

Στις στιγμές που θες να δώσεις μια ερμηνεία στα γεγονότα, να πεις δυο κουβέντες, να καταλαγιάσει ο πόνος σου είναι σκληρό να μην έχεις κάποιον να σε ακούσει.Μετά διαπιστώνεις ότι όλοι έχουν μια κουβέντα να πουν...όχι πάντα την καλύτερη.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Έπεσε πάλι η βροχούλα
κάτω απ΄τα φύλλα των δέντρων
με τα΄αλληγορικά χαμογελάκια
μ΄έναν υπαινιγμό που δεν καταλαβαίνεις.
Είπα να κλείσω το στόμα μου
να μη μιλάω άλλο πια,
οι άλλοι μ΄είχαν βαρεθεί.
Όταν οι άλλοι δε μιλούν πρέπει να σιωπάς
γιατί νυστάζουν, έτσι λένε.
Χρειάζομαι μια μηχανή
και δυο κέρματα για καφέ
πρέπει να βάλω κάτω τις ιδέες.
Δεν το ΄πε κανείς
μόνος το λέω γιατί οι άλλοι
νυστάζουν…έτσι φαίνεται.
Δεν θέλω άλλα σιγαληνά τραγούδια
έχω μια μεμβράνη για φωνή
που αφήνει τη σκιά της απερίτεχνα στον τοίχο.
Ίσως δεν ήταν αρκετό.
Αν βρέξει κι άλλο απόψε
θα ΄ναι αλλιώς
θα είναι ίσως για παρηγοριά
και θα κρατήσω δυο χοντρές ψιχάλες
μέσα σε φύλλα στρατιωτικά
για κάποιες ώρες σαν αυτή.

Αστυάνακτας.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-02-2005