Δεν θελει κοπο, θέλει τρόπο

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Δεν θελει κοπο, θέλει τρόπο</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Δεν θελει κοπο, θέλει τρόπο</b><p>Δημιουργός: dodoka, <i>ΝΤΟΡΑ Μ</i><p><i> Δεν είμαι γρκινιάρα, μια αγανακτησμένη πολίτης ειμαι όπως φανταζομαι και εσεις.....</i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΚΟΠΟ ΘΕΛΕΙ ΤΡΟΠΟ<br />
	Τι σου είναι λοιπόν αυτός ο άνθρωπος.. Κουβαλάει μια συνείδηση σαν λάστιχο ξεχειλωμένο. Και αυτό αν θέλει κανείς μπορεί να το διαπιστώσει πανεύκολα. <br />
Παρακολουθήστε τον στο δρόμο, μασάει  τσίχλα, την βαρέθηκε, ένα «φτου» και καθάρισε. <br />
Τρώει την τυρόπιτά του ή το σουβλάκι του στον δρόμο, τσαλακώνει το χαρτί μόλις τελειώσει, ρίχνει μια ματιά γύρω του διαπιστώνει ότι δεν τον βλέπει κανείς και με μεγάλη ευκολία το ξαποστέλνει σε κάποιο παρτέρι, που να το κρατάει τώρα μέχρι να βρει κάδο απορριμμάτων. <br />
Παρκάρει το αυτοκίνητό του πάνω στο πεζοδρόμιο, μπροστά σε κάποιο γκαράζ, χωρίς να σκεφτεί αν ενοχλεί. Κι αν τολμήσεις να του κάνεις μια παρατήρηση θα πάρεις την απάντηση « Εντάξει μωρέ και τι έγινε για λίγο» και αυτό το λίγο μπορεί να κάνει τα δικά σου τα νεύρα τσατάλια που βρέθηκες εγκλωβισμένος και βιάζεσαι. <br />
Βγάζει το κατοικίδιο του έξω για την ανάγκη του, δεν νομίζω ότι είναι κόπος να έχει μαζί σου και δυο χαρτάκια να μαζέψεις ότι άφησε το ζωντανό; Γιατί εγώ που περπατώ με ψηλά το κεφάλι και δεν προσέχω κάτω να υποστώ την έκπληξη.<br />
Πάει σε μια ωραία παραλία κάνει το μπάνιο του, πίνει τον καφέ του, το αναψυκτικό του, τρώει το σάντουιτς του, περνάει μια ευχάριστη μέρα και φεύγει αφήνοντας πίσω του μια πολύχρωμη σουρεαλιστική εικόνα. <br />
 Πολλές φορές αναρωτιέμαι αν αυτή η συμπεριφορά μας  είναι κληρονομικό χάρισμα ή επίκτητο, στην πορεία της ζωής μας. Το αντιγράφει ο ένας από τον άλλον; Τα μικρά παιδάκια του νηπιαγωγείου έχουν καλύτερη συμπεριφορά. Μεγαλώνοντας κόβει η μαγιονέζα, και αναρωτιέμαι γιατί; <br />
 Τι είναι αυτό που κάνει την συμπεριφορά μας απέναντι στην κοινωνία που ζούμε αντικοινωνική. <br />
Όποιον κι αν ρωτήσεις θα σου πει ότι αγαπάει, το ωραίο, το καθαρό, το νοικοκυρεμένο. Θέλει την πόλη που ζει όμορφη, καθαρή, φροντισμένη, όμως δεν κάνει την παραμικρή προσπάθεια γι αυτό. Πάντα το περιμένει από τους άλλους διαμαρτυρόμενος. Και είναι τόσο μα τόσο απλό. Και σίγουρα δεν θέλει κόπο μόνο τρόπο θέλει. Αλλαγή του τρόπου συμπεριφοράς μας. <br />
Περισσότερη σημασία και σεβασμό στον συνάνθρωπό μας και περισσότερη αγάπη στο περιβάλλον που ζούμε, που αναπνέουμε. Όλη αυτή η αδιαφορία μας, ο ωχαδερφισμός μας έχει γίνει μπούμερανκ και απειλεί εμάς τους ίδιους. Καταστρεφόμαστε και δεν μπορούμε να το συνειδητοποιήσουμε. Οι ζωές των παιδιών μας, των εγγονιών μας κρέμεται από μια κλωστή. Και δεν είναι υπερβολή αυτό, όλα έχουν φτάσει σε οριακά σημεία. Καθημερινά μας κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου, εφημερίδες, περιοδικά, τηλεόραση. Ίσως αν ο καθένας μας έκανε ένα « service» στην συνείδησή του, πολλά θα  μπορούσαν να αλλάξουν.<br />
«Δεν θέλει κόπο θέλει τρόπο»<br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-10-2008</td><td valign=top></td></table><br />