Ρετρό

Δημιουργός: Γιώργος_Κ, Γιώργος Σ. Κόκκινος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I][B][align=center]Ρετρό

~~

Στα γόνατα στεκόμουνα και φόραγα τα μαύρα
και σαν παιδάκι έκλαιγα σκυμμένος στο σκαλί
σαν κάποιος να μου άρπαξε σε μια στιγμή τα πάντα
και έχασα τα πόδια μου επάνω από τη γη

καλύτερα να φόραγα στη μέση μου φτερούγες
να είχα στα μαλλάκια μου πολύχρωμα πουά
να πέταγα ελεύθερος πιο πάνω απ’ τις αρκούδες
που κάνανε την πόλη μου μια ζούγκλα από σκατά

αρχόντισσα κι αλήτισσα για άκου τη φωνή μου
εγώ ειμ’ ένα άβγαλτο κι αμάθητο παιδί
μικρός φτωχός γεννήθηκα να φτιάξω τη ζωή μου
και χάλασα τα νιάτα μου να φτάσω στην αρχή

δεν έκανα δεν έμαθα αυτά που επιθυμούσα
τα όνειρά μου πιάστηκαν σε φάκα ένα πρωί
κι απάνω που θα άγγιζα εκείνα που αγαπούσα
τα έχασα απ’ το χέρι μου που το ‘κοψε η ζωή

θα ήτανε της μοίρας λες γραμμένο για να γίνει
στην πλάτη μου να έχω κολλημένο ένα σταυρό
ν’ αντέχω ένα παλιόκαιρο ανηφοριά και δίνη
να μοιάζω στα τριάντα μου μ’ ένα μικρό Χριστό

αρχόντισσα κι αλήτισσα τι κάθεσαι σιμά μου;
αγγίζω το χρυσάφι σου κι αστράφτουν τα φλουριά
στα χέρια μου αν το ‘πιανα θα το ‘βλεπες μπροστά μου
να γίνεται ο θησαυρός κουλούρια μοναχά

δε θα ‘χεις ματαδεί άλλο πιο άτυχο αγόρι
πιο μόνο του πιο δύστυχο χωρίς μια συντροφιά
γυναίκα ο δόλιος ζήτησε παρέα στ’ ανηφόρι
και λες τον καταράστηκαν της γης τα ξωτικά

το ζήτησα ειν’ αλήθεια το πόθησα το θέλω
φιλί πάνω στα χείλη μου να γείρει και να κάτσει
λουλούδι που τον κλώνο του δε θα τολμώ να κόψω
τη γλύκα αυτή μανούλα ποιος Θεός την έχει πλάσει;

το κλάμα μου μεγάλωσε σαν πέρναγαν τα χρόνια
και μ’ έβλεπα να κάθομαι μονάχος στο πεζούλι
απ’ το μπουκάλι σώθηκε κι η αντρική κολώνια
και φόρεσα ένα πένθιμο στο σώμα μου μαντήλι

καλύτερα να φόραγα στη μέση μου φτερούγες
να είχα στα μαλλάκια μου πολύχρωμα πουά
να πέταγα ελεύθερος πιο πάνω απ’ τις αρκούδες
που κάνανε την πόλη μου μια ζούγκλα από σκατά.


γιώργος_κ[/align][/B][/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-10-2008