Δεύτε τελευταίον ασπασμόν

Δημιουργός: Δήμητρα

Η ζωή μας είναι μικρή...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[B]Δεύτε τελευταίον ασπασμόν…


Στα χωριά οι άνθρωποι ζουν αλλιώς το θάνατο…
Όταν κάποιος πεθάνει τον παίρνουν στο σπίτι του από το βράδυ.
Μαζεύονται συγγενείς και φίλοι και κάθονται κοντά του για συντροφιά.
Του λένε τραγούδια και μοιρολόγια, του εύχονται να έχει καλό ταξίδι,
στέλνουν χαιρετίσματα στους πεθαμένους τους…
Όλο το βράδυ ξαγρυπνούν στο προσκεφάλι του
και βιώνουν μαζί του τον θάνατο, όπως βίωναν και τη ζωή…
Την επομένη θα τον μεταφέρουν στα χέρια στην εκκλησία
και ύστερα στο τελευταίο του σπίτι, το παντοτινό…
Και πριν καλά καλά το καταλάβεις θα πει ο ιερέας
''Δεύτε τελευταίον ασπασμόν…''.
Οι δικοί του θα τον φιλήσουν, θα τον αγγίξουν,
θα τον κοιτάξουν, θα τον αποχαιρετίσουν,
θα τον κλείσουν μέσα τους…
Μετά το χώμα θα γίνει ένα με το χώμα…

Στα χωριά οι άνθρωποι ζουν αλλιώς το θάνατο…
Δεν τον αποφεύγουν...

Τώρα ζω και εγώ αλλιώς το θάνατο.
Καλό ταξίδι παππού μου….
Γαλήνιο…


17/09/08[/B]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-10-2008