Πάνω στης απόγνωσης την έπαρση

Δημιουργός: anthier, Aνθή

Ψυχή που δεν αμάρτησε πότε της δεν αγιάζει.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Εκλιπαρούσαν οι αισθήσεις μου για κάθαρση
και ολο ικέτευαν να σε αποτινάξουν...
Πάνω λοιπόν απ' της απόγνωσης την έπαρση,
ξένα σου σώματα πασχίσανε να αδράξουν.
....................................................................................
Νυχτοβατήσαν σε λημέρια για καμώματα,
και καταντήσαν συντροφιά που θα 'χε λήξη,
με τοξικά πλέον τυλίγονται αρώματα...
Μα ούτε αυτό νομίζω πάλι θα σ'αγγίξει.
.....................................................................................
Σε μια απόπειρα να διώξω τα φαντάσματα,
να σταματήσω τον χορό σου στο μυαλό μου,
να βάλω ανάμεσα μας σκόπελόυς και χάσματα,
ρίχνω σε καίριες αγάπες το είδωλό μου.
.......................................................................................
Αποκεντρώνομαι από σένα με εμπάθεια,
πατάω πάνω σε πλοκές άτακτων δρόμων...
Πια δεν με ξέρεις - κι έχεις μόνο ημιμάθεια,
τώρα που είμαι διατριβή άλλων ατόμων.
........................................................................................
Έκανα άλλους, για τον θάνατο σου οδόστρωμα,
περιφερόμενη σε άστατες αγάπες...
Σε εκδρομές και σε παρέα με τα σόδωμα,
γίνομαι απόδειξη στα άηχα που θα 'πες.
..........................................................................................

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-10-2008