Στον Κ. Γ . Καρυωτάκη

Δημιουργός: Μοιάζω μ'εσένα, Αθανασία Γ.

Διαβάζοντας το τελευταίο σου γράμμα...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=right]«Και ήμουν στο σκοτάδι... και ήμουν το σκοτάδι...» [/align]


Κάτι σα να’χει απ’το αρωμά σου αυτό το βράδυ
βγήκαν φαντάσματα στους δρόμους και σε ψάχνουν
μα θα τα στείλεις μ’ένα στίχο ως τον Άδη
διπλοεξόριστα , ποιήματα να φτιάχνουν.

Σαν κάτι να’χει απ’τη μορφή σου αυτό το κύμα
αφού σε ξέβρασε σε ακτή το πρωινό,
πρώτα σου ξέπλυνε τα πάθη και το κρίμα
κι ύστερα κίνησες για άγριο φονικό.

Στεκόσουν χρόνια στο σκοτάδι με τις λύπες
κι ήσουνα ο ίδιος το σκοτάδι, μοναχός...
Όμως μια αχτίδα από φως άνοιξε τρύπες
να σκορπιστεί του οδυρμού σου ο αχός.

Ο τελευταίος σαν ακούστηκε ο κρότος
φονιά σε έχρισ’ενός-κάποιου εαυτού...
Ήσουν του ονείρου νυσταγμένος καμαρότος
τώρα κοιμάσαι μες στη βάρκα του Χριστού...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-10-2008