μια φάτνη στα ερείπια-ε-

Δημιουργός: marakos1948, Μάριος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

έφυγαν τα Χριστούγεννα
και κάποιοι μοναχοί τους,
δεν εστολίσανε δεντρί
ήταν βαριά η ψυχή τους

τις αναμνήσεις τις παλιές
φέρνανε στο μυαλό τους,
μέσα σε δάκρυα και λυγμούς
πνίγανε τον καημό τους

ένοιωσα το συναίσθημα
στον ξαφνικό χαμό της,
και δέντρο δέν ξανάστησα
μετά το θάνατο της

πέρασαν χρόνια και καιροί
κι η μοναξιά η κακούργα
μου είχε κλέψει τη ζωή
για όνειρα καινούργια

περνούσα τα Χριστούγεννα
μαύρα και πονεμένα,
και απ τη θλίψη την φριχτή
τάχα σχεδόν χαμένα

όμως βρήκα τη δύναμη
μέσα απ τα όνειρα μου,
μια φάτνη στα ερείπια
να στήσω στα στερνά μου

ευθύς ξαναστυλώθηκα
και το κουράγιο βρήκα,
και πάλι αρματώθηκα
κι απ τη μιζέρια βγήκα

ξεχύθηκα σαν άνεμος
σε στράτες σκονισμένες,
μα και σε ρούγες φωτεινές
που είχα για χαμένες

με καλοδέχτηκαν εκεί
πανέμορφες κυράδες,
και μούπαν όλες στο αυτί
να μην γυρεύω άλλες

όμως βαθειά και μέσα μου
τη θαλπωρή ζητούσα,
μια στέγη και μια συντροφιά
έστω λιτά κι αν ζούσα

γιαυτό και σεις μοναχικοί
μια φάτνη ξαναστήστε,
και τη δική σας γέννηση
και πάλι ξαναζήστε

marakos

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-11-2008