μες στης βιασύνης την αδρεναλίνη

Δημιουργός: kostadina26

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μες στης ζωής μου την πορεία και μες στης τρέλας την μοναξιά

Αυτή που αφήνω μα δεν μ’αφήνει όσο και αν τρέχω πιο μακρυά

Τρέχει σφαιράτη μες στην απάτη και με ενός φίλου την πονηριά,

Αυτή που υπάρχει και κυριεύει όλου του κόσμου την αφεντιά.

Άδικη που ‘σαι πικρή ζωή μου,παντού δεν δίνεις μια συντροφιά

Μόνους ανθρώπους εσύ αφήνεις,κόσμος γιομάτος απανθρωπιά.

Η τρέλα υπάρχει μα δεν την βλέπουν, όλοι τυφλοί δίχως μιλιά.

Υπάρχει πόνος μα αποφεύγουν όλοι υποθέτουν είναι καλά.

Μα δεν γνωρίζουν κι ας τους φοβίζουν τα άγχη οι φόβοι και η μοναξιά

μα δεν γνωρίζουν κι ας τους ποτίζουν της μέθης πλάνη και όλα ανθηρά.

Τρέχτε κρυφτείτε μπας και σωθείτε από της πόλης την φυλακή

Τρέχτε κρυφτείτε ποτέ μη δείτε αυτού του κόσμου την ταραχή.

Όλοι οι δρόμοι κρυφό σταυροδρόμι που δεν οδηγεί ποτέ πουθενά

Μέσα στου κόσμου την τόση ουτοπία σαν να μπερδεύτηκα λιγάκι μ’αυτά.

Μα δεν θα ξεφύγω όσο και αν ζήσω μακριά απ’του κόσμου την ανοχή

Το Μίσος υπάρχει,τον άνθρωπο βλάπτει,όπου και αν είσαι αυτό επιζεί.

Μες στις καρδιές μας που πάντα βιώνουν όλου του κόσμου την διαδρομή

Και καταθλίβονται μα δεν φοβίζονται απλά αφήνονται στη σιγουριά που μες στα χάπια και τα παλάτια τείνουν να μοιάζουν αληθινά.
Ζω μα ποια είμαι πια δεν γνωρίζω πραγματικά

Που μες στης βιασύνης την αδρεναλίνη έχασα όλα μου τα ιδανικά.

Τρέχω με χίλια μα δεν γνωρίζω ούτε τον λόγο που τρέχω πια

Χωρίς ουσία χωρίς συνουσία μας κάνουν να νιώθουμε μηδενικά..

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-11-2008