Όσο Υπάρχουν Άνθρωποι

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Όσο Υπάρχουν Άνθρωποι</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Όσο Υπάρχουν Άνθρωποι</b><p>Δημιουργός: Νεφελοβάτης<p><i> Γιατί υπάρχουν Άνθρωποι, κι ας χρειάζεται να τους ψάξουμε με το φανάρι κάποιες φορές.. Κι όμως Υπάρχουν! </i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>Σκέψεις το μυαλό ταλανίζουν.. Από κείνες που απ’ τη γκριζάδα των καιρών, την «καθημερινότητα» που μας παρουσιάζουν τα ΜΜΑ (Μέσα Μαζικής Αποχαύνωσης), είναι γεννημένες..<br />
<br />
Πετρέλαια, πολέμοι, ανεργίες, τράπεζες και τραπεζίτες..  Και ανάγκη στήριξης των «καημένων» των τραπεζιτών για να μη χρεοκοπήσουν.. Να πρέπει να στηρίξουμε δηλαδή τους τοκογλύφους, τις αιμορουφήχτρες που γλεντάγαν τόσα χρόνια σε βάρος μας, γιατί..; Μα γιατί δε θα χουν να δανείζουν άλλο.. Δε θα μπορούν να κερδοσκοπήσουν κι άλλο σε βάρος μας δηλαδή…<br />
<br />
Μάλιστα… Και κλεμμένοι και δαρμένοι δηλαδή.. <br />
<br />
Και βλέπεις κι ακούς τους γραβατομένους να μιλάνε, με τα ψεύτικα χαμόγελα φορεμένα και με τη σοβαρή τη μάσκα τους βαλμένη, και να λένε, να λένε… Και τι μένει μετά το μπλα, μπλα..; Ένα τίποτα, ένα κενό.. <br />
<br />
Μια και τίποτα δε λένε, παρά χωματολογίες.. Γιατί αν λέγανε αερολογίες, τουλάχιστον θα μπορούσαμε να ακούσουμε τον άνεμο για λίγο..  Μα όχι, στη γη θέλουνε δεμένους να μας έχουν.. Όχι την πραγματική τη Γη, μα το βούρκο που θέλουν να βλέπουμε.. <br />
<br />
Και «σκοτώνουμε λοιπόν την ώρα μας», μια ανατριχιαστική μα και τόσο κοινότυπη, τόσο συνηθισμένη έκφραση πλέον.. Λες και έχουμε τον άπειρο το χρόνο, ή λες και ξέρουμε έστω πόσο χρόνο έχουμε, και γι’ αυτό λέμε, «ε δε βαριέσαι, άπλετος είναι, ας σκοτώσω λίγο..». <br />
<br />
Και σκοτώνουμε ένα κομμάτι μας έτσι, κι ας μην το καταλαβαίνουμε.. Τον εαυτό μας σκοτώνουμε.. Εκείνον που θα ήμασταν αν το χρόνο μας αξιοποιούσαμε.. Για μας, για τον καθένα, και όχι για να βλέπουμε τους τάχατε «σοφούς», να μας αποκοιμίζουν…<br />
<br />
Και μες εκείνη της γκριζάδα, αγανακτείς, και ψάχνεις.. Αιρετικά σκεπτόμενος βέβαια, μια που το να σκέφτεσαι, να ψάχνεις, να διαβάζεις, είναι κατακριτέο για τους εν λόγω «σοφούς» και τα τσιράκια τους, που καλά και «άγια» μας το χουνε περάσει.. <br />
<br />
Ναι αλλά ψάχνοντας βρίσκεις.. Βρίσκει το χρώμα μες τη μουντάδα.. <br />
<br />
Μια είδηση, απ’ τις πραγματικές, από κείνες που πια πουθενά μες το βόρβορο της τηλε-όρασης τους δεν ακούς…<br />
<br />
Για έναν 91χρονο διαβάζεις.. Που βλέποντας τον κόσμο να περιμένει για ακτινογραφία στο νοσοκομείο της Βούλας, εκεί που νοσηλεύτικε η γυναίκα και η κόρη του, που έπασχαν από καρκίνο παίρνει μια απόφαση.. Πως αφού είναι χαλασμένο το μηχάνημα, αφού δεν «υπάρχουν» κονδύλια, θα κάνει εκείνος κάτι.. <br />
<br />
Και πουλάει το σπίτι του.. Και μένει σε ένα δωματιάκι που του παραχωρούν οι αγοραστές στον κήπο. Και τα 60.000 Ευρώ, τα δίνει δωρεά, και αγοράζεται ακτινολογικό ψηφιακό, από κείνα που σε ελάχιστα δημόσια νοσοκομεία υπάρχουν.. <br />
<br />
Και δίνει την ελάχιστη ακτινοβολία και είναι φιλικό στο περιβάλλον, μια και δε χρησιμοποιεί φιλμ και υγρά.. <br />
<br />
Το μόνο που ζήτησε είναι να έχει μια μικρή ταμπελίτσα… <br />
<br />
«Στη μνήμη της γυναίκας του», ζήτησε να γράφει…<br />
<br />
Και σκέφτεσαι βουρκωμένος…<br />
<br />
Πως ευτυχώς ήταν Άνθρωπος… Γιατί φαντάσου να ήταν κάτι άλλο, σαν κι αυτά που ανάμεσά μας κυκλοφορούν..<br />
<br />
Φαντάσου να ήτανε πολιτικός.. Μια και απ’ τις μίζες και τα τοιαύτα, χρόνια θα κανε το μηχάνημα να πάει (όπως και η επισκευή του παλιού), και της χειρότερης ποιότητας θα τανε.. Τι ακτινοβολίες και περιβάλλοντα θα λέγανε, μωρέ να Φάμε, κι όλα καλά..<br />
<br />
Φαντάσου να ήτανε δημοσιογράφος.. Θα έβγαινε με ύφος αδικημένου δυσκοίλιου ουρακοτάγκου, θα εξαπέλυε μύδρους για θεούς και δαίμονες, θα είχε και πέντε – έξι ανάλογους «ειδικούς» να ψευτοτσακώνονται στα παράθυρα, θα έπαιρνε κι ο διοικητής του Νοσοκομείου τηλέφωνο, και σε μια – δυο μέρες τι θα γινόταν..; Τίποτα, θα έβρισκε άλλους ταλαίπωρους πολίτες θέμα να κάνει.. Σάμπως ποιος βγαίνει να μιλήσει για το Ζαχόπουλο, που μας βομβαρδίζαν για βδομάδες..; Και για τόσα άλλα..<br />
<br />
Φαντάσου να ήτανε ρασοφόρος.. Τι κι αν έλεγε ο Χριστός, στον οποίο τάχατες πιστεύουν, «αν έχεις δύο ιμάτια, δώσε το ένα στους φτωχούς..». «Καλά για ηλίθιους μας περνάς;», θα λέγαν.. Το πολύ πολύ να το σκεφτόταν, να κάνανε συμψηφισμό με κανένα κορφοβούνι στου τρεχαγυρεβόπουλου, και να ανταλλάσανε μ' αυτό το νοσοκομείο, αλά Βατοαπαίδι.. Για να το μοσχοπουλήσουν σε κανέναν επιχειρηματία.. <br />
<br />
Και ναι αυτός θα έπαιρνε μηχάνημα.. Μα αν δεν είχες ένα μάτσο Ευρά μαζί σαν πήγαινες, στο δρόμο θα σε πετάγαν.. Σιγά μην κάνανε τα ιδιωτικά νοσοκομεία «κοινωφελή» ιδρύματα.. <br />
<br />
Όσο για το Χριστό… Θα τον ξανασταυρώνανε.. Μια και θα τους χαλούσε την πιάτσα.. Χαλαρά…<br />
<br />
Ναι νιώθεις, εύχεσαι, ότι δεν είναι όλοι τους έτσι.. Μα βαθιά μέσα σου γνωρίζεις, πως οι διαφορετικοί, είναι η εξαίρεση ενός αδυσώπητου κανόνα.. Είδος προς εξαφάνιση.. <br />
<br />
Σαν τον Αετό.. <br />
<br />
Αλλά μες τη γριζάδα όλων αυτών, σε αντίθεση, μ’ όλα όσα θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε, Υπάρχουν Άνθρωποι. <br />
<br />
Με κεφαλαίο το Α..<br />
<br />
Από κείνους που νοιάζονται για το διπλανό τους, από κείνους που αντιστέκονται ο καθένας με τον τρόπο του, όσο μικρό κι αν μοιάζει αυτό που κάνουν μπροστά στην πλημύρα της μαυρίλας που μας ζώνει.. Απ’ αυτούς που παλεύουν, που δε σκύβουν το κεφάλι, που ονειρεύονται.. <br />
<br />
Απ’ αυτούς που μέσα τους γνωρίζουν..<br />
<br />
Πως όσο υπάρχουν Άνθρωποι,  θα υπάρχει κι Ανθρωπότητα.. Ότι κι αν λένε τα «αφεντικά», ότι κι αν κάνουν!<br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-11-2008</td><td valign=top></td></table><br />