Καθρέφτης

Δημιουργός: poetryf

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[font=Comic Sans Ms]Ένας καθρέφτης με κοιτάζει τόσο επίμονα
σπάει σε κομμάτια την ασήκωτη μορφή μου,
λέει πως αγγίζει με τον πόνο την αφή μου,
και αφαιμάσσει του ονείρου μου το στήμονα.

Σκύβω να ενώσω ό,τι απόμεινε στο πάτωμα
μα ξεγλιστράνε απ’τα χέρια μου οι απάτες’
λένε πως ήτανε δυο κόκκινες αγάπες...
τώρα κοιτάζουνε το χτες τους τόσο άχρωμα!

Το είδωλο μου γυαλισμένο στη γωνία
τρίβει τα χέρια να σκοτώσει τη σιωπή του
σα φίδι έρπεται να νιώσει την ντροπή του
του αμαρτήματος, την πρώτη Ερινύα!

Απόψε σύλλεξα σκιές σαν τυχοδιώχτρια
σ’ένα τετράδιο τις έβαλα για λέξεις
μη δοκιμάσεις , δεν μπορείς να τις αντέξεις...
Ήδη με χρίσανε του έρωτα προδότρια.

Κι έτσι όπως βγήκα απ’τον καθρέφτη πάλι άσπιλη
μ’ένα κομμάτι ενοχές και λίγο πόνο...
Παραδεχόμενη τον ύστατο μου φόνο
Θαρρείς πως ήτανε το μνήμα κι εγώ άϋλη
θαρρείς πως γέλασα για λίγο και το χρόνο.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-11-2008