Αναπολώ

Δημιουργός: Μοιάζω μ'εσένα, Αθανασία Γ.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[font=Comic Sans Ms]
Σ’ένα παρόν τρισάθλιο
μαζεύω κόμπους τις στιγμές να τις ξεπλέξω
Έχουν ξεβάψει και ειν’ το θέαμα μακάβριο
Με κυνηγάνε , με τρομάζουν για το αύριο
κάνω το βήμά μου να ανοίξω για να τρέξω.

Μα μάγκωσαν τα πόδια
στέρφο του χρόνου το μεγάλο παγοδρόμιο
τα χιονοπέδιλα είναι κι αυτά εμπόδια
να μη με δουν του Ήλιου μου οι ευχές, τα κατευόδια
Κλειστό να μένει του φωτός το μόνο στόμιο.

Καθηλωμένη σ’ένα όχι
αγώνα έδινα μήπως κερδίσω ένα ναι’
Οι αντοχές βγαίναν σα λόχοι
κι όλο πληθαίνανε οι στόχοι
«Πού σημαδεύεις;» μου φωνάζανε «μικρέ».

Αναπολώ αυτά που’φύγαν
με του ανέμου την ασύγκριτη πνοή
μακριά πολύ, μακριά με πήγαν
βραχειά κι ας είχα τη ζωή.

Τώρα τα πίνω στον καφέ μου
τα αναδεύω με τρεις κόκκους ζάχαρη
ξέρω μου μοιάζεις αδερφέ μου
σου μένει η γεύση η πικρή, η άχαρη...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-11-2008