Ο σκισμένος φάκελος

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Ο σκισμένος φάκελος</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Ο σκισμένος φάκελος</b><p>Δημιουργός: jenny<p><i> </i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>Ο ΣΚΙΣΜΕΝΟΣ ΦΑΚΕΛΟΣ<br />
<br />
                               ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ<br />
<br />
 Θεέ μου !δώσε μου δύναμη να αντέξω τα πράγματα που δεν μπορώ .Να αλλάξω!<br />
<br />
                                                                                                                Αγ. Φραγκίσκος       <br />
<br />
     Η γειτόνισσα με περίμενε στο σκαλί. Είχε μαζέψει. Το σκισμένο .Γράμμα .Μου .Το πρωί όταν είχε περάσει. Απ΄την είσοδο της πολυκατοικίας το είχε δει. Ακέραιο. Μεγάλος φάκελος. Ευδιάκριτο το περιεχόμενο του. Ένα βιβλίο. Το μεσημέρι όταν επέστρεψε. Το βρήκε σκισμένο και πεταμένο. Κάτω. Στις σκάλες. Ευτυχώς το βιβλίο. Υπήρχε .Ακόμα. Αυτοί που το κάνανε. Είχανε φανταστεί ότι έχει πολύτιμα αντικείμενα. Μέσα στο φάκελο. Λεφτά ή τιμαλφή. Δεν κατάλαβαν ότι το δώρο μου .Ήταν το βιβλίο.<br />
       Στεναχωρήθηκα πολύ. Αλληλοσυγκρουόμενα συναισθήματα. Άγριου θυμού και λύπης. Θυμού για κάποιους που με το έτσι θέλω μπαίνουν στην ζωή μου. Λύπης απέναντι σε κάποιους που αρέσκονται .Στην αναίτια κακία. Στην εγωιστική ικανοποίηση μερικών ανθρώπων να προσπαθούν να σε μειώσουνε. Επειδή δεν μπορούν να σε βλάψουν αλλιώς Όταν εσύ πετάς .Και αυτοί σέρνονται. Στην ψυχική τους μιζέρια.<br />
      Θυμήθηκα ότι ένιωσα περίπου το ίδιο. Πριν πάρα πολλά χρόνια. Αρχές του 1981.Όταν ,ως αγροτική ιατρός στα βουνά της Ροδόπης, έβλεπα τον αστυφύλακα .Να ελέγχει την αλληλογραφία. Μου. Το έκανε χαμογελαστός .Μπροστά στα μάτια μου. Σίγουρος για το δικαίωμα του. Να με ταπεινώνει. Βέβαιος για την κατάχρηση της εξουσίας .Του. Απόλυτος απέναντι στην αδυναμία μου .Να αντιδράσω. Φυσικά όταν έρχονταν στο ιατρείο δεν του το απέδιδα. Την χαιρεκακία. Έδειχνα το αυτονόητο. Την ποιότητα ενός μορφωμένου και ανώτερου .Ανθρώπου. Μέσα στο μυαλό μου σκεφτόμουνα ότι . Ίσως να ήταν και το καθήκον. Του. <br />
       Πληγώθηκα. Το κάνω κάθε φορά που κάποιοι άνθρωποι. Με το έτσι θέλω. Μου ακρωτηριάζουν .Το δικαίωμα .Της ελεύθερης και απαραβίαστης αλληλογραφίας. Που νιώθουνε ικανοποιημένοι .Όταν μπαίνουν εκεί που δεν τους .Επιτρέπεται. Κρύβονται πίσω από την ατιμωρησία της ανωνυμίας. Οχυρώνονται πίσω από την κουτοπονηριά της ζήλειας. Θωρακίζονται πίσω από την ανεμελιά της δειλίας τους. Φτωχοί σε ότι αφορά στην πνευματική τους περιουσία. Ίσως κοινοί κλέφτες της δικής μου χαράς .Του δώρου. Ενός γράμματος και ενός βιβλίου.<br />
    <br />
<br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-11-2008</td><td valign=top></td></table><br />