Νεκρικοί μονόλογοι

Δημιουργός: ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ

Σήμερα-με συγχωρείτε-λίγους στίχους μου,φτωχούς,καταθέτω ως στεφάνι,στων πολέμων τους νεκρούς.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΝΕΚΡΙΚΟΙ ΜΟΝΟΛΟΓΟΙ

Μόλις έφθασαν στον Αδη,
κοιταχτήκαν,στον καθρέφτη,
και,κορόμυλο,το δάκρυ,
άρχισε ευθύς να πέφτει.

-Μα, κλωνί, μυαλό, δεν είχες?
- Είσ' ηλίθιος,τ' ακούς?

Εβριζαν,τους εαυτούς τους,
και μετά,τους αρχηγούς,
μούντζωναν,με τα δυό χερια.
- Νά! Στο Λάντεν.- Νά! Στο Μπούς.

Επληρώσαμε,ελέγαν,
τα καπρίτσια,ενός κτήνους.
Μα, τις μούντζες, ο καθρέφτης,..
τις επέστρεφε σ' εκείνους!!.
----------------
Ηταν στα καλά του τάχα,
ή είχε παράνοια,
όποιος είπε : "εν τω Αδη,
ουκ εστι μετάνοια"?

Οποιος, για τις τσέπες άλλων,
σκοτωθεί ή και σκοτώσει,
να το ξέρει πως:Στον Αδη,
σίγουρα θα μετανοιώσει.

Πριν ,λοιπόν,να είν'αργά,
δυνατά θα το τονίσω:
Γρηγορείτε! Απ'τον Αδη,
δεν γυρίζει κανείς πίσω.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-11-2008