Αποδημητικό

Δημιουργός: νετη541, ΕΦΗ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αποδημητικό

Θέλω ένα καλυβόσπιτο πά σ’ ένα βραχονήσι
Του κύματος ν’ αποζητώ μόνο την καλημέρα
Να τρέφομαι με ουρανό, αρμύρα και αγέρα
Τον ήλιο ν’ αποχαιρετώ κάθε που θέλει δύσει

Στα βότσαλα πουκάμισο ν’ αφήνω το κορμί μου
Κι η θάλασσα να το γλεντά και να το παρασέρνει
Ελεύθερα ν’ ακολουθά εκείνο και να γέρνει
Να ξεπλυθεί απ’ τη βούληση και την τραχιά ορμή μου

Να μη μετρώ τις ώρες μου, άλλο να μην προσμένω
Να κυνηγώ τον άνεμο κι αυτός να με κουρσεύει
Να με πληρώνει αδιάντροπα κι ό, τι έχω να μου κλέβει
Και δίχως πόνο να γελώ άδεια καθώς θα μένω

Τις χούφτες νά ‘χω κούπες μου, τον ουρανό κανάτι
Να στέκομαι μες στην βροχή με χέρια απλωμένα
Νά ‘μαι σταυρός, νά ‘μαι αγκαλιά για όλα και για κανένα
Να σβήνει η δίψα πού ‘μεινε μες στην ψυχή αμανάτι

Στη νύχτα το τραγούδι μου ανέσπερο να λέω
Να μην κομπιάζει η φωνή και να μη χαμηλώνει
Να την ακούσω μια φορά χωρίς να με πληγώνει
Στην αγκαλιά των αστεριών από χαρά να κλαίω

Και κάποτε χωρίς αιδώ τα μάτια μου να κλείσω
Και σαν τ’ αποδημητικό πουλί πού ‘χει μισέψει
Στην πρώτη-πρώτη τη φωλιά η ανάσα μου να τρέξει
Και στην αιώνια θαλπωρή κι αγάπη πια να ζήσω

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-11-2008