Άναυδο φως

Δημιουργός: Ελένη Σ., Ελένη Σωφρονίου

πες μου, μπορεί, ότι αξίζει να ξεχνιέται;

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Άναυδο φως...

Άναυδο φως, μέσα στη νύχτα του μυαλού,
βέλη τα όνειρα, κτυπούν και με σκορπίζουν,
πρόλαβες κι’ έριξες τις άγκυρες γι’ αλλού,
τώρα κατάματα, τα «μη» σου μ’ αντικρίζουν

Μέσα στην τρύπια φυλλωσιά, τραβώ κλωστές
ράβω το λίγο που μου έχει απομείνει,
πριν να με ζώσουνε ξανά οι εμπρηστές,
πριν να στεριώσει, μες στα σπλάχνα το καμίνι

Κόβω τις πέτρες απ’ τη μέση και κοιτώ,
σκόρπιο ασήμι, απ’ τις ρίζες τους πετιέται,
κλείνω τα μάτια, την εικόνα σου ζητώ
πες μου, μπορεί, ότι αξίζει να ξεχνιέται;

[B]Άναυδο φως, μου κυριεύει τη γαλήνη
άναυδο φως, την ηρεμία τρεμοσβήνει,
κόκκινο χρώμα στην πνοή σκληρού ανέμου
μια πεταλούδα, κρυφοπαίζει, ουρανέ μου!


Ελένη Σωφρονίου[/B]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-11-2008